Firuze

Sevgili kızım;

Koltuğuna gömülmüş uykulu gözlerle yorgun bedenini dinlendirip, derslerine dönmek üzere verdiğin molada, seni izlerken zamanın ne çabuk geçtiğini daha dün minicik bebek iken, bugün Üniversiteyi bitirmek üzere olduğunu düşünüyorum.

Seninle ilk tanışma anımızı düşününce yüzüm aydınlanıyor. Titrek başını kaldırıp yüzüme bakman, günlerce benim mi bu melek diye uykusuz seni izlemem. İlk okumayı öğrenmen için didişmelerimiz. Sabah kahvaltılarında mıy mıy hallerin, toplayacağım masayı demesem saatlerce orada oturup tembellik ederdin. Yemek yemeyi hep sevdin halada seviyorsun ya. Gülen mutlu bir bebektin hiç sorun yaşatmadın, benim sana yaşattıklarım kadar.Uzun bir yolun yolcusu olduk birlikte yürüdük.Senmi beni benmi seni büyüttüm bilemiyorum.

Ekranda dizi filmlerden kurtulmak için debelenirken zap yapıp duruyorum. Haberlerde aklım karışıyor, vereceğin yaşam mücadelesini düşününce canım sıkılıyor işte. Yaşamı bazen bir duvara benzetiyorum. Hayata meydan okurken ara sıra kafasını vurur insan o duvara, bazen bilmeden görmeden, bazen de bile bile sinirden toslar. Duvar değil bizizdir dağılan. Ne zaman bunalıp zorlandıysam sana sarındım. En büyük desteğim oldun. Kendimi dipsizliğin en dibinde debelenirken gördüğümde ışığım oldun. Yaşamı kucaklamak yada küsmek senin elinde güzel gözlü, gamzeli kızım.

Sana yazmamın sebebi; seninle hayatımda yaşadıklarımı, içselliğimi ve gerçeklerimi paylaşmak istemem sadece. Sen varsın ya hiçbir şikayetim yok.
Hayallerinin gerçek olması dileğiyle,
Seni çok seviyorum.