Fotoğrafın Kalbi

Fotoğrafa bakarken çarpan sadece bizim kalbimiz mi?

Yoksa çektiğimiz fotoğrafın da bir kalbi var ve o sesler de araya karışıyor mu?

Fotoğrafı çekerken taşıdığımız duyguları, fotoğraf, fotoğrafa bakarken bize geri verebiliyor mu?

Araya giren zaman duyguları değiştiriyor mu?

“Gözler kalbin aynasıdır” diye bir söz var.

Acaba o gözlerin gördüğünü bir çerçeve içinde kayıt altına aldığımız fotoğraf da kalbimize bir ayna görevi yapıyor mu?

Her ne kadar fotoğraf sanki donmuş bir görüntü gibi ise de, biz ona bakarken aslında yeniden canlanıyor sanki.

Çünkü zihnimizde hem duyguları harekete geçiriyor ve hem de harekete geçen o duyguların yardımıyla kendisi de göreceli olarak bir hareket kazanıyor gibi.