- Kategori
- Şiir
Fotoğraflar // hayat ve insan
“Bir yıldız daha kaydığında hayatımızdan o yıldızı kovalayacak başka biri daha girer hayatımıza.” // Önder Karaçay
Kelimeler ürettiği duygular kadar tılsımlı,
Kaygan ve cam gibiydi bakan gözler,
Zamanı donduran ve olduğu gibi ileri taşıyan,
Varlığın kimyasını hapsetmiş anlardı fotoğraflar.
İnceliğine rağmen dayanıklı,
Eskise bile zamansız,
Gerçeğe rağmen hayal,
Olmayan insanların, sürmeyen hayatlarının,
İzleriydi fotoğraflar.
Ölümün serinliği üşürdü o kuşe görsellikte,
Yaşanmışlığın bitmişi, ayıplanamaz bir merakı,
İçine geri geri çekerdi duygular.
Çok uzaklardan yankılanan sesler getirirdi,
O duruştan önceki hareketleri, adımları,
Tedirginliğin karnında dolaşan sancılar gibi değildi,
Maziden kalan tatlardı fotoğraflar.
Suçlulukları sararmış yapraklar gibi,
Belirsiz anlara zapt olmuş korkuların sanki dibi,
Gömülmemiş gibi bakıyordu süzülmüş gözler,
Kimsesizliğin tedirginliği arasında kalmıştı fotoğraflar.
Bakanlar içlerine hayat üflemek istiyordu o canlı bakışların,
Ne olur öp beni diyecek kadar da arzuluydular,
İyice acizleşen kelimeler kadar utangaç değildi,
Neden anı fotoğraflarla sabitlemek istendi insanlar?
Bugüne sahip çıkmayı beceremeyen, yarını düşünemeyen,
Düşünmekten muhtelif sebeplerle mahrum kalanların,
Geçmişe taşınmaları da ne kadar anlamsız oluyordu,
Tarih tekrar ediyorken kendini,
Yine de insana ders veremiyordu fotoğraflar.
Önder Karaçay
Mobbing Bank Türk Fırtınası kitabının yazarından.