Fotoğraflar ve anılar

Yayınlanmak üzere olan 2 nci kitabıma özel fotoğraflarımı ekledim. Önce anlamsız buldum. Sonra kararımı yazacağım nedenden değiştirdim ve onları kullandım.

Fotoğraflarımı koydum atılmadan. Gerçi çocuğum yok ne atacak, nede koruyacak. Kimin eline geçerse ona zahmet olacak. Ben kendim atamam anılarımı. Dünyaları verseler tekrar elde edilemez o kareler. O siyah beyaz kareler.

Kadıköy de eskiciler çarşısında bir sepet içinde tüm göç edenler atılmışlar.Öylesine.

Sordum dükkan sahibine " satıyorlar " dedi. " kim alıyor peki" dedim satıyorsa torunları. " var" dedi " eskiye meraklıları" Ve seyyar tezgahta, camlı bir çerçevede bir ihtiyar fotoğrafı.  Bakıyor melül melül başına gelecekleri bilir gibi.

Hiçbir haslet kalmamışmıdır vefadan yana?

Aile kutsaldır. Geçmişimiz, tanımış olduklarımız, olmadıklarımız onlar bizim köklerimiz. En azından dünyaya geliş nedenimiz.

Çok mu yer tutar birkaç karton parçası evde çokmu hacimlidirler? Niye dardır böyle yüreklerimiz. Biz, siz, vefasız kimileri.

Yaşlı bir komşum vardı. Çaya alırdım onu biraz oyalansın diye. Torunu okuldan gelecek diye huzurlu oturamazdı. Doktor oldu o torun. Ve o babaanne atıldı çöpe. Halanın diplomalarına yer yoktu miras kalan evde.. İki fakülte bitirmişti halacık ölmüştü kanserde. Bilse idi tekrar ölürdü kederinden.

Senin için üzgünüm meslek sahibi olmuş genç kadın. Haddim değilse de çok ayıpladım. Hiç bir izahı yok. En azında yakabilirdin.

Onun için kitabıma  koydum özel fotoğraflarımı. Kitaplarda bir şekilde atılırlar ama en azından çöpe düşmezler. Belki bir yer buluruz bir rafta.

İnsan da sureti de değerlidirler.

Sen anılarını atan, sen değersizleştiriyorsun kendini.

Değer bilenlerin çoğalmasını umut ederek...

Birgün herkes bir değerin eksikliğini hissedecektir.

Değer bilenleriniz çok olsun.

Cahideden

5.10.2014 müş

Not: BU yazımı kitabımda kullandım.