Futbolcularımız golleri, eli silahlı kendini bilmezler için atmadılar

Çarşamba gecesi Türkiye – İsviçre’yi yendiği maçtan sonra Elvankent’te oturan kuzenimle konuşurken maçtan sonra silah seslerinden nasıl korktuklarını ve canlarının sıkıldığını anlatmıştı. Ben de “bizim buralar daha sakin, yalnızca havai fişekler atıldı” demiştim. “Çekleri yenersek sizin oralara Elvankent Meydan Savaşı çıkar” diye takılmışım.

Şu anda Çekler 3-2 yendiğimiz maçın tamamlanmasından yarım saat sonrası ve bizim buralarda da silah sesleri duyuyorum.

Bireysel silahlanmanın korkunç boyutlarını her fırsatta anlatmaya çalışıyorum. Elleri silahlı o kişiler ellerinde tuttukları ve kullanmaya fırsat bulamadıkları silahlarını kullanacakları fırsat bekliyorlar. Onların sevinçleri, ülkemiz önemli bir maçı kazandığı için değil, magandalık yapabilmek için fırsat yakaladıkları için.

Biraz önce duyduğum silah sesleri gitgide uzaklaştı, demek ki bir arabadan atıyorlardı. Arabanın camından dışarıya çıkarmış tabancasını ve kendini bilmez bir şekilde ateş açıyor. Bir balkona ya da cama gelse birine birşey olsa. Bu kaygıları yalnızca bizim gibi normal insanlar taşır, elleri silahlı kendiniz bilmezlerin umurunda mı?

Yarın sabah haberleri okurken gece sevincimizi kursağımızda bırakacak haberler görmeyiz umarım.

Ülkemizde artık iyice denetimden çıkmış bireysel silahlanma varsa, ülkece mutlu olduğumuz anların silah sesleriyle kirletilmesine göz yumuluyorsa bunun sorumlusu, görevlerini yapmayan yöneticilerdir.

Yöneticileri görevlerini yapmaya çağırıyorum, bireysel silahlanma ülkemizin en önemli sorunudur, bu sorunu çözün.

Ankara, 16 Haziran 2008