Galatasaray:1 Atletico Madrid:2

Maç öncesinde Galatasaray'dan umutluydum. İyi futbol oynayacaklarını, rakibe karşı yoğun pres ve çok sık pas yapacaklarını düşünmüştüm.

İlk yarı Atletico Madrid maçı çok ciddiye almadı. Gerçek konuşmak gerekirse pek sallamadı. Tabi bu durumda Galatasaray kendilerini de şaşırtacak şekilde sürpriz pozisyonlar elde etti. Sonuçta golü bulamadı. İlk 45 dakikanın bitmesi için dua ettik, şanssız! bir gol yemeyelim diye.

İkinci yarıda Galatasarayda pek bir farklılık yok. Atletico daha planlı bir şekilde geliyor üzerlerine. Gol için geliyorlar ve bunu hissettiriyorlar. İki tane çok net pozisyonu gole çeviremedi rakip takım. Üçüncüsünde rahat bir gol attı.

Biz Türklerin yapısında vardır. Golü yedikten sonra Galatasarayda bir canlanma ve hırslanma oldu. Beklenmedik bir şekilde Ardanın ortasını Keita kafayla tamamlayarak golü buldular. Ama mutluluk çok kısa sürdü. Asabiyet, sinir ve tahammülsüzlük bir arada olunca Caner kardeşimiz hakem penaltıyı vermedi diye iki defa rakip oyuncunun ayağına doğrudan dalış yaptı ve oyundan atıldı.

Galatarayda moraller bozuldu tabi. Atletico Madri turu kaptırır mı, kademeli ve planlı bir şekilde hücum ettiler. Bir pozisyon ve goool.

Tabi bizler şanssızlığımıza, hakeme, Caner kardeşimize yanıp duruyoruz. Avrupa futbolu ile Türkiyedeki futbol arasında dağlar kadar fark var. Acaba bu ne kadar süre devam edecek?