Galatasaray Darda, Nerdesin Arda?

Galatasaray’ın halini özetle başlıktaki gibi anlatsak mübalağa sayılmaz herhalde. Zaten bunu anlamak için 20-30 dakika Galatasarayı izlemek yeterli. Arda’sız nasıl oynadığı ve ne hallere düştüğü ayan beyan ortada.

Ne oldu da bu takım Arda’ya bu kadar bağımlı hale geldi? Bu bir yana, bundan sonra halimiz nic’olur? Arda her zaman oynayacak değil ya. Arda’nın yokluğunda onu hadi aratmayacak demeyelim de az da olsa bıraktığı boşluğu dolduracak bir başkası olamaz mı? (İyi ki Arda varmış, yoksa kümede kalma mücadelesi yapacakmışız!)

Misimoviç bunun için alınmadı mı? Pardon transferin son gününde gelen bir adamdan ne bekleyebilirsiniz ki, değil mi? Pino havalı filan ama top kendisine gelmediği sürece sahada olduğunu anlamak olası değil. Hoş gelen topları çok etkili kullandığını da henüz göremedik.

Kewell’e ise bi’Halley Oluyo. Harry Potter’ımız artık Sırlar Odasında kilitli mi kalıyor, yoksa büyücülerin gazabına mı uğradı bilmiyoruz. Bildiğimiz ve gördüğümüz şudur ki, sahada agresif takılmaya başladı. Hoş onunla mücadele eden ve ne hikmetse onu dövmeye çalışan rakip defans oyuncularının da bunda katkısı var muhakkak. Ama yine de sevimli büyücümüze bu sinirlilik halini yakıştıramıyoruz.

Milan Baros ilerde “alone” vaziyetlerde mecburen. Kendisine biraz destek gelirse rahatlıyor, aksi halde rakip defansın içinde gömülüp gitmeye mahkum kalıyor.

Orta saha dediğimiz alanda mücadele eden Ayhan ve Mustafa Sarp iyiyse takım günü kurtarıyor. İki haftadır bunu görüyoruz. Özellikle Ayhan takımı çekip çevirmeye, forse etmeye çalışıyor. Kaptanın bu üstün gayreti yeteneğiyle sınırlı elbet. Elona ayarında tekniğe sahip olsa zaten aranan HAGI olurdu. Ha Elano demişken, ben ömr-ü hayatımda bu kadar pahalı bir yedek futbolcu görmedim sanırım. Adam yedek kalmak için gelmiş ülkemize. Oturduğu her dakika için benim aylık kazancımdan fazla para aldığı da kesin. Allah daha çok versin gözümüz yok ama azıcık oynasa da gözümüz gönlümüz bayram etse!

Galatasaray girdiği dejenerasyon sürecinden henüz kurtulamamış. Çok fazla sakat veriyor. Takım oyununu bir türlü oturtamıyor. Futbolcular arasındaki bağ gittikçe zayıflıyor (hem iletişim hem uyum anlamında). Üstüne üstlük seyircinin sabırsızlığı da eklenince iç saha maçları kabusa dönüyor, deplasmanlar zaten karabasan gibiydi!

Kısa vadede ışık görmesek de büyük takım olmanın getirdiği sorumluluk bilinci ile orta vadede hem göze hoş gelen futbol oynayacaklarına hem de şampiyonluk yarışına devam edeceklerine inanmak istiyoruz. Allah bizi inandırsın!

Sevgi, hürmet ve muhabbetle..

Murat HACIOĞLU

www.murathacioglu.com