Galiba ellerimi yıkamadım. Temizlik takıntıları

En “meşhur” takıntı türü temizlik takıntılarıdır.

Herhalde hepimizin pislik korkusuyla yaşayan yakınlarımız vardır. Dakika başı musluğa koşanlar, banyodan çıkmak bilmeyenler, tuvalet sonrası tahareti yarım saat sürenler her okuyucunun sanıyorum olmazıdır.

Emile Zola Muhibbi, natüralizm sevdalısı büyük yazarımız Hüseyin Rahmi Gürpınar’ın daktilosunu eldivenle kullandığı; Boğaziçi mehtaplarını ölümsüzleştiren, İstanbul aşıklarından Abdülhak Şinasi Hisar’ın uzlete çekildiği Gümüşsuyu’ndaki evinde hayatını temiz kalmaya adadığı edebiyat çevrelerinde anlatılır.

Temizlik takıntıları olan kişiler ellerini iyi yıkayıp yıkamadıklarını, kirli bir şeye (her türlü eşya, hayvan, metal, yiyecek, yağ, cam kırığı, yün, kumaş, mürekkep, gazete…) değip değmediklerini, elbiselerinde bir leke olup olmadığını, en son kimle tokalaştıklarını, bir taraflarını bir vücut salgısı (kan, idrar, dışkı, tükürük, ter…) bulaşıp bulaşmadığını düşünüp dururlar. Kalkıp orasını burasını yıkamayanın bile kafası hiç rahat değildir. YRD.DOÇ.DR. OĞUZ TAN

-‘İnsanlar köfte yiyip denize giriyorlar. Ben de denize girince üzerime köftenin yağları bulaşabilir.’

Başlangıçta her şey çok güzeldi. Kültürlü, entelektüel bir gençti Gökhan. Okuyor, dünyada olan bitene kafa yoruyordu. Siyasete ilgisi vardı. İdealistti. Ankara’da bir kızı sevdi, kız da Gökhan’ı sevdi. Mutlulukları fazla uzun sürmedi, tanıştıkları yıl ayrıldılar. Kız arkadaşının ayrılık arifesindeki davranışları, Gökhan’ın kalbini çok kırmıştı. Çünkü kız çok titizdi.

Bilgisayar baya kirlenmiş, bi sabunlu bez alıp sileyim bari…

Şahin Özşahin