Galiba ölüyorum…

 Hasret bir sis olup iniyor önce tüm şehre.

Caddelerden sokaklara  yayılıyor  hızla.

Sokak lambalarının ölgünleşen ışığı yetmiyor aydınlatmaya, tek tük görünen  ışıklarda yok oluyor  birer birer.Görünmez oluyor tüm sokaklar.

Ümit kalmıyor bu gri şehirden.

Ardından, sokağa açılan camdan odama  doluyor sessizce.

Tüm eşyalara siniyor silikleştiriyor her şeyi, değişiyor odamın  rengi.

Dokunduğun her şeyi yok ediyor, durduramıyorum.

Ama yetmiyor.

Her nefesimde içime dolmaya başlıyor,  ciğerlerimden başlayıp tüm  hücrelerimi sarıyor.

Ele geçiriyor beni özlemin.

Dayanamıyorum.

Galiba ölüyorum…

*
Şubat 2012 / Kurşun