Galiba Türkiye için yeni bir lider aranıyor

Değişme doğanın kaçınılmaz yasasıdır. Toplumsal beklentileri okuyamayan ve kendini yenileme becerisi gösteremeyen hiçbir güç varlığını uzun süre sürdüremez. Sürdürmüş gözükse bile söylediği “Yıkılmadım, ayaktayım.” türküsüdür sadece.

Büyük gücü, büyük güç yapan bu olgunun farkında oluşu, zamanı geldiğinde parlattığı yıldızı kenara çekebilme ve gelecek vadeden yetenekleri keşfederek öne çıkarma becerisini geliştirmiş olmasıdır. Gerçek güçler genelde görünen yüzler değildir. Görünen yüzler verilen rolü istenilen şekilde oynayabildiği, durumu idare edebildiği sürece korunurlar.

Aslında bu durumun kendileri de farkındadır. Bu durumun farkında olan başkaları da vardır. Böylesi bir yapının varlığı liderlerin kuşatılmasının ana nedenlerinden birisidir. Kuşatılan lider artık okuyamamakta, izleyememekte hatta düşünememektedir. Bir süre sonra gerçeklerle bağı önemli ölçüde kopar. Duydukları, duyurulmasında sakınca görülmeyenler olur. Öyle bir paranoya yaratılır ki gerçeklerle, gerçek olmayanları ayrıştırmakta zorlanmaya başlar. Bu durum Onu güvenilecek adamlar aramaya iter. Güvendiği adamlarla daha bir yakınlaştırır. Bu yakınlaşma kısır döngüyü kronikleştirir. Duygusal bağlar nedeniyle kuşatmayı kırması neredeyse imkânsız hale gelir. Kendiyle ilgili gerçeği en son duyan kendisi olduğundan manevra yapabilme şansını kaybetmiştir artık.

Uzaktan bakıldığında Başbakan Erdoğan’ın böylesi bir kuşatılmış ortamı içinde olduğu hissediliyor. Artık Onun kamuoyu önünde düşebileceği durum kimsenin umurunda değil. Hangi adımların atılması gerektiği açık seçik kamuoyuna duyuruluyor ve “Kızım sana söylüyorum ama gelinim sen anla.” cinsinden o yönde adım atmaya zorlanıyor. Farklı bir hareket tarzı geliştirmesine izin verilmiyor. Manzaraya bakınca: “Sayın Erdoğan yolun sonunda mı yoksa zirvenin eşiğinde mi?” diye sormadan edemiyorum. Galiba Türkiye için yeni bir lider aranıyor.