Galıvır Trevılız

(İnsanların bir arada yan yana yaşamaları yanlış; ayrı yaşamalı birbirimizi istediğimiz zaman görmeliyiz)

Mecburen her gün karşılaştığım komşum Hasan efendiyi seviyorum ama bu karşılaşmalar beni sıkıyor; çünkü ben isteyince olmuyor. Canım burnumdayken Hasan efendiyle karşılaşmak hayatı çekilmez yapıyor. Hasan efendiler de o kadar çok ki. Dün amcaoğlumu gördüm. Dayım telefon etti. Amcam üç kere aradı. Komşum kapıyı çaldı. Sütçü sabah siiiiittt diye bağırdı. İşyerinde müdürüm beni çağırdı. Ve uzayıp giden bir liste. Bu bir kalıp. Değişerek her gün tekrar ediyor. En sevdiğin insanla karşılaşmak istemiyor yolunu değiştiriyorsun. Olması gereken nedir? Sen kimi ne zaman görmek istiyorsan onu o saatte göreceksin. İstemediğin hiç kimseyle yan yana ve beraber bulunmayacaksın. Nasıl olacak deme; akıl üretir. Sen yeter ki düşün. İsteyerek, bekleyerek, arzu ederek büyük bir şevkle görmek istediğine gideceksin. Su içmek için sizin mahalleye gelmişse, ayda yılda bir yolda karşılaşmışsan zaten sürpriz olur, tatlı olur. “Dün yolda Hasan efendiyi gördüm” Bugün de gördüm ve öncesi gün de görmüştüm. Ben 56 senedir Hasan efendiyi görüyorum. Adamın kaç tane saç telinin ağardığını bile biliyorum.

Ya şimdi okuyanlar bıyık altından gülecekler ama benim manyak aklım dünyanın ve insanlığın bu yerleşim ve yaşayış şeklini mantıklı bulmuyor. Hasan efendiyi 56 yıl boyunca her gün gördüğüm bir hayat olabilir mi ya! Üstelik Basan efendiyi de hiç görmüyorum. En sevmediğiniz lanet herif bile istemediğiniz zaman karşınıza çıkacak! Ya tövbe hâşâ yaratan bu kadar akılsız olamaz. Bence o doğru yarattı biz yanlış yapıyoruz.

Kardeşim bu âlemde milyarlarca yıldız yok mu? Ve en küçük yıldız dünyadan bile büyük değil mi? Bir kere şunu bilin ki uzayda bizden başka canlı yok; bilim adamları bu konudaki çalışmaları kessinler. E Tanrı milyarlarca yıldızı sizce niye yaratmış olabilir? Efendim, diyorum ki evren bizim için/bize göre planlı yaratıldı. Böyle bir gezeğene sıkışmak değil milyarlarca yıldıza dağılacağımız hesaplandı ama insanoğlu bunu düşünemedi. Aslında kutsal kitaplarda “yerleri ve gökleri sizin için yarattık” ayeti üzerine yeryüzünün Aristoları bu arayışı başlatmalıydı.

Bu, fantastik bir yazı ama düşünen akıllar için bazı gerçekleri içinde saklıyor olabilir. Yani demem o ki biz 7 milyar insan dünyaya sıkışıp bir birimizi yiyeceğimize yıldızlara dağılacaktık.(Ya da dağılacağız, yani sürecin henüz başındayız, kıyamete belki daha trilyon yıl var) Buradan hareketle birlikte yaşamamız bizim bir yanlışımız ya da mecburiyetten yaptığımız şey olabilir. Ben 56 yıl boyunca 56 bin kez Hasan efendiyle karşılaşmışım. Yaratan bunun saçmalığını bilmiyor mu? “Değiştir” diyeceksiniz ama dünya benim değil ki istediğim yerde yaşayım. Hadi bir mekân değişikliği, New york’da otel dünya para. Zaten hayat pahalı. Bazımız para gitmesin diye tuvaletini bile tutuyor. Şimdi kalkıp her gün bir yere seyahat, biz Galıvır Trevılız mıyız?

Yani milyonlarca insan aynı evde, aynı şehirde, kıç kıça, dip dibe… Selam hello diyerek, birbirimizi yiyerek… Bu dünyanın kanunlarını kim yazdı bilmiyorum ama hayat böyle olmamalı. Bugünün şartlarına göre insanların topluluk halinde yaşamaları gerekiyor. Çünkü herkese ayrı hizmet götürmek mümkün değil. Yani dünya, evren, insanlık ve de hayat böyle yaptık böyle oldu ama böyle olmayabilirdi. Beyin jimnastiği yapmıyoruz. Aynı kişiyi bin defa göreceğin bir hayat bana mantıklı gelmiyor. Bir şey düşünüp bulamıyorsak bizim suçumuz. Bu mantıksızlığın bir açıklaması olmalı.

Zaruretler, kar avantaj hesabı, şöyle yapsak daha iyi olur yaklaşımları rasyonel insana göre değil. Yeryüzünün kralıyım; mazeret tanımıyorum. Gerekçe dinlemiyorum. Bir şey nasıl olması gerekiyorsa öyle olacak. Bu ne ya! Şurası uymadı böyle yapalım, burası neden böyle hay aksi! Keşke şöyle olsaydı. Böyle de olabilir miydi acaba. Aptal insan türküleri dinlemek istemiyorum! Şimdi yazdık yazımızı. Dedik demek istediğimizi. İnsanların bir arada toplu halde yaşamaları doğru değil. Başka nasıl olur diyorsanız, bilmiyorum.

Evlerimiz yan yana, pencerelerimiz birbirine bakıyor. Karım güzel, param var; onun yok. Başarılıyım, iş yapıyorum tezgâhı bozuluyor. Siyaset miyaset, borç morç, yaptıydın ettiydin… Velhasıl kelam, pırasaynan kelem sanki yaşamak için değil kötülük için bir araya geliyoruz. Birbirini tanımayan, bilmeyen insanlar birbirine ne yapar? Hiçbir şey. Demek ki bütün kötülüklerin nedeni toplu halde yaşıyor olmamızdır.

Hiçbir sorunun olmasını istemiyorsanız insanlar birbirinden uzakta tek tek yaşamalılar. Tanrı bunu düşünerek bizler için milyarlarca âlem yaratmış ama dünyalılarda bunu anlayacak akıl nerede! Çünkü bu yazıyı bir ordinaryüse okutsanız önce güler, sonra buruşturup kı… ını siler. O zaman cevap verin bana, milyarlarca galaksi ne için yaratıldı? Yani şimdi milyarlarca dünya varken biz 7 milyar insan dünya denilen bu küçük gezegende bir karış toprak için savaşıyor, ölüyor, öldürüyoruz.