Gamzelerinde bulduğum huzurum

Küçükken de altın rengi saçları varmış.. Boncuk boncuk bakan gözleri..
Şimdi altın gibi bir yüreğe sahip beyaz atlı bir prens, altın rengi saçları kahverengiyi aldı, fakat boncuk boncuk bakan masum gözleri hala çocukluğundaki temiz kalbini anımsatıyor..

Büyüdü, yılların ona verdiği güç ile savaşarak büyüdü, sinirlendiğinde gökyüzünde simsiyah bir dünyayı anımsatan koyu bulutlara çeviriyor, gülümsediğinde ise güneşler doğup gamzelerinde ışıldıyor..

Tam bir erkek gibi erkek denir ya, yüreği aynen öyle.. Gözlerindeki boncuk bakışları çocukluğundaki masumluktan kalma ve hala hiç değişmeyen masumluktan.

Baktığında gamzelerinin güzelliğinden yüzüne yansıyan bir ışık adeta..

Gülümsediğinde gamzelerinden bana umut veren adam,

Tek bir sözü ümit kaynağım olan, gökkuşağının binbir rengini dünyama getiren nice kelimelere sığdıramadığım 'Altın Kalpli Adam'

Hala yüreğinde merhameti en derinine kadar yaşayan beni ben yapan nice sevdiğim..
Hep gülümsemeli çocuklar gibi, ve hep gamzeleriyle aydınlatmalı dünyamızı..

Gamzelerinde bulduğum huzurum, hayat ışığım...

Mutluluğun resmi olmalıydı bu boşlukta, fakat mutluluğun resmi yok, mutluluk ancak içten hissedilir.. Ben gamzelerinde hissediyorum o mutluluğu..