Garibe kaldı

Ağrı, acı her yerimde,

Dermanım tabibe kaldı.      

Aşkı gül açmış kalbimde,

Dermesi Habibe kaldı.


Vuslat deyi geçti zaman,

Hasretle tutuştu cihan,

Gonca kat’i nazar candan,

Feryad andelibe kaldı.


Açan çiçek ateş, bende.

Yara dersen ta kalbimde.

Gün zevale eren yerde,

Işıklar mağribe kaldı.


Nerde sükût, nerde hüsran!

Oradadır gamla, giryan              

Ömür boyu ah u figan!

Ben gibi garibe kaldı.


Tabbib  =Doktor

Habib = sevgili

Vuslat= Kavuşmak

Andelib = Bülbül                

Zeval = Bitme, gitme, yok olma

Mağrib = batı gün batımı

Hüsran = Hayal kırıklığı

Giryan = ağlamaklı

Figan = inleyerek ağlama

Kat-ı nazar= vaz geçmek, değer vermemek