Gazanfer Özcan

Gazanfer Ustanın kardeşi babamın gençlik arkadaşıydı.

Anadolu’dan İstanbul’a dönmüştük. Ustanın kardeşi babama her oyun için davetiye getirirdi, annemle babam tiyatroyu çok sevmelerine rağmen, kendileri gitmez, bizi yollarlardı. Kasaba’ya turneler gelmedikçe, sinema tek eğlenceydi, bir hafta da iki film oynardı ve büyükler hepsine giderlerdi. Kışlık sinemada çitlek çitlemeyen kimse olmazdı, çitlemezseniz duyduğun ses fili izlemenize engel olurdu, film bitip ışıklar yandığında, taban ay çiçeği kabuklarından gözükmezdi. Yazlık sinemalarda ise, daha içeri girmeden birer demet yeşil nohut alınır, ayıklanıp ayıklanıp, yenilirdi. Film bittiğinde yerler yemyeşil, tarla gibi olurdu.

Yılda iki kez, yabancı sinema seyrederdi, her yıl aynı film izlenirdi. Spartakus ve Ben Hur. Düşünün yedi sekiz yıl, her kış aynı filmi izliyorsunuz, ne komik değil mi? Unutmayın o zaman televizyon yok.

Bu sinema macerasından sonra, babamın davetiyeleri bizim en hoş hediyelerimizdi,

Annem tiyatroya giderken, en yeni giysilerimizi giymemizi isterdi. Onların gençliğinde düğüne gider gibi gidilirmiş, beyler takım elbise filan, sanata saygı.

Bir ara küçük dergide çalışmıştım, Ustanın tiyatrosuna bir röportaja yolladılar beni, odada oturan hanımın Gönül Ülkü olduğunu tanımadım ve pot kırdım, beni avuttular, adam yerine koydular.Kim bilir ne boş sorular sormuşumdur, ciddiyetle yanıtladılar.Çok utanmıştım, söyleşiye gittiğin insanları tanımıyorsun.

Babamın oturuşu ile Gazanfer Ustanınki çok benzer. İki ayak ve iki bacak birbirine yakın, paralel adeta, dik, eller gerekmedikçe diz kapakları üstünde, daima ayaklar çoraplı. Babam soydan İstanbullu, Usta da öyle sanıyorum.

Babam çok beyefendi bir adamdı, merdivenleri inerken, ayakkabımın ince topukları ses çıkarmasın diye, topuklarıma basmadan inmemi söylerdi. Kimsenin önüne geçmezdi. Tip olarak ta Ustaya benzerdi. Bu ölüm, babamı bir daha uğurlamışım hissi verdi bana.

Büyük sanatçılar, televizyonun da etkisiyle, neredeyse evimizdekilerden oluyorlar. Onları çok seviyor ve benimsiyoruz Hak edenleri tabii.

Gazanfer Babamın acısını sevenleriyle paylaşıyorum