Gece...

Gece, siyaha dost ışığa düşman anılır çoğu kez... Kimseler bilmez gecenin nurunu. Korkar insanoğlu güneş inzivaya çekilip o hüküm sürünce. Uykudur onun anlamı bir çokları için...

Oysa geceyi severim ben; sevgili Işın Karaca' nın da haykırdığı gibi, gece benim en eski sevdalımdır...

Kuytu köşelere saklanır güneş
Gelir sokulur tenime akşam
Titrek gölgeler dolaşır caddelerde
Geçip gider o serseri zaman

Bu ne bitmez karanlık
Bu nasıl bilmece?
Yalnızlık kesiyor yollarımı
Her gece, her gece.

Gece en eski isyanımdır
Gece en eski sevdalımdır
Gece başımda belalımdır
Gece zalim karanlıktır
Beni usulca koynuna alır gece...

Seviyorum bu şarkıyı, geceyi sevdiğim gibi... Başa beladır gece, isyanların çığlığıdır çoğu kez. Yalnızlığın en çok hissedilebildiği andır kalabalık şehir uğultusundan yoksun olduğundan... Yalnızca düşünceler uğuldar insanın başında. O sebepledir zalimliği gecenin...

Oysa hiç bir suçu yoktur onun, sessizdir gece... Sessizlik güzeldir. O zaman getirir en güzel şarkıları bana, o zaman gezinir ilham perilerim benim... Gecede sohbet ederiz yüreğimle biz... Kalbinle baş başa kaldığın, anıların geçit törenlerine gebe, hislerin fırtına zamanı gece...

Sevdiğimi düşünürüm gece olunca... ve hatta sevişirim onunla. Özlem en çok gecede özlemdir. Vuslat hayali gece daha bir tatlı gelir... Gece rüyadır, uykusuz gözlerimden süzülen... İnsanın süsüdür, gizidir, yari, yarenidir. Sırlarını saklar koynuna ve hatta tüm kusurlarını, karanlığıyla...

Ve gecedir seni bana getiren... Gece farkettirir aşkı bazen. Ve onu arayanlarla gece buluşur aşk. Gece oktur, yaydır Eros'u hedefine ulaştıran...

Kim ne derse desin geceyi seviyorum ben; güneşi sevdiğim gibi... Hediyelerini, hüzünlerini seviyorum. Getirdiklerini seviyorum götürdüğü şeyler gibi...

Geceyi seviyorum ben, tıpkı seni sevdiğim gibi...