Gece akıntısı

eflâtunkırmızı gökyüzünde
ne gündüz ne de gece

büyülü hâtırâlarımız

elle tutmaya çalıştığımız rüzgâr/
dirense de kalp
büyü sürsün istiyoruz…

bitmeyen kederli zamana râzı
içinde olmaz bir hayâl/i
gölgesinden büyütüyor gözlerimiz
rehin alıyor kalbimizi
derme çatma mutluluklar

tali yolda gidip
ana yola ulaşamayanlar kadar yorgun
göğüs kafesinin içindeki dalda titreyen
son yaprak gibi ümitsiziz

yine de ölümün sesini duyana dek
aldırışsız bir yaz serinliğinde
sözcüklerimizin üstü örtük

güzel ancak karmaşık bir cümleyi es geçip
kararı hayat acemiliğimize bırakıp
soluk bir resmi koyultmak
solmuş bir sevinci canlandırmak için
iniyoruz ruhun karanlık mağarasına
ve sonra
eski düşler sokağına dalıyoruz
anıların kederli geçişini izlerken
büyüyor içimizdeki cehennem ateşi
eksik yaşamlarımızda sıkışıp kalan esleyemediklerimiz…

çocukluğumuzu sakladığımız hâtırâ defterleri
gerçek rengini alır mı yeniden?
çirkinliklerle gölgelenen zamanda
akşamın kara tozuna bulanırken
içimizdeki çocuğun ağlayışı sürmede
belleğe saplanan buruklukla
kimsesiz geceye düşüyor gözlerimiz

fer sönüyor yürek yangınlarıyla
suskularımız çoğalıyor karanlığı örtündükçe
sürüyor boşluğun sesinde sinişimiz

zulmün karanlığı geçit vermiyor gün ışığını solumaya
çürümüş insanlığı seyirde
ölümü unutmuş hırsızlar

yalnızlığın kollarına sarılan bedenlerin
tek kişilik ordu yüreklerini
zifiri aynalara baktıran
beyazı bilmeyen günahkârların
daim kurnazca bakan
ölüme hazımlı aç gözleri
her yeni doğandan bir âh alıyorlar

hangisi giymek istediğimiz yeni yüz ?
gece akıntısına sürükleniyoruz
görmüyoruz
görmüyoruz
görmüyoruz!...

 Hâdiye Kaptan
 c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.