Gece-Gündüz

Bugün günün yoğunlundan kendime fazla zaman ayıramadım ve haftasonun gelmenin rahatlığı ile uykum yokken birşeyler okumak istedim.

Masamdayım ve pc karşısında internet üzerinde dolaşırken bir bilge ile yapılan söyleşi okudum.

Onu aktaracağım size.
***

Bir bilge kişi, çölde öğrencileriyle otururken demiş ki;

"Gece ile gündüzü nasıl ayırt edersiniz?Tam olarak ne zaman karanlık başlar, ne zaman ortalık aydınlanır?"

Öğrencilerden biri;

"Uzaktaki sürüye bakarım, " demiş, "koyunu keçiden ayıramadığım zaman akşam olmuş demektir."

Başka bir öğrenci söz almış ve "Hocam" demiş, "İncir ağacını, zeytin ağacından ayırdığım zaman, anlarım ki sabah başlamıştır."

Bilge kişi, uzun süre susmuş. Ögrenciler meraklanmışlar ve "Siz ne düşünüyorsunuz hocam?" diye sormuşlar.

Bilge kişi şöyle demiş;

"Yürürken karşıma bir kadın çıktığında, güzel mi çirkin mi, siyah mı beyaz mı diye ayırmadan ona "bacım" diyebildiğimde ve yine yürürken önüme çıkan erkeği, zengin mi yoksul mu diye bakmadan, milletine, ırkına, dinine aldırmadan, kardeşim sayabildiğimde anlarım ki; sabah olmuştur, AYDINLIK başlamıştır.

İnsan olarak bu AYDINLIĞI kaybettiğimizi sanıyorum.

Neden mi ?

Haber gazetelerinde artık rutine bağlanmış gibi çıkan bir kaç haber örnekler verdiğimde bunu yazma nedenimi anlayacaksınız.

Gün geçmiyor ki haber sayfalarında tecavüze uğran kız yada erkek çocukların haberleri eksik olsun.

Gün geçmiyor ki geçim sıkıntısında insanların gözlerini körelip erkeklerin karısını veya çocuklarını dayaktan hastanelik ettiği haberleri eksik olsun.

Gün geçmiyor ki zengin ağaların , patronların yaşadığı aşk maceraları gündemden eksik olsun

Gün geçmiyor ki farklı iki mezhepten insanların kavgaları cinayetle sonuçlanmasın.

Gün geçmiyor ki doğudaki kızların yaşadığı insanlık dramlarından ölüm yada intiharlarla bittiği haberi yayınlamasın

Gün geçmiyor ki patron kriz sorunlarının bahanesiyle işçileri kovuldu haberleri sayfalara yansımasın

Gün geçmiyor ki aynı toprağın evlatların birbirlerin düşman olarak gördüklerinden ölen şehitlerimizin ve feryat fiğan ağlayan anaların görüntüleri eksik olsun.

Gün geçmiyor ki devlet büyüklerimizin kazandığı gerçek! paralarla hangi lüks semtlerde yada işlere yatırıldığın haberlerini okumayalım.

Gün geçmiyor ki adaletsizce ölüme mahkum edilen insanların ölüm haberleri eksik olmasın...

Gün geçmiyor ki başı açık yada kapalı kendi inancına göre yaşamak isteyenlerin karşı görüştekilere göre kötü karamala haberler çıkmasın..

Nerde aydınlığımız.
gittikce karanlık içine batıyoruz
Battıkcada daha kötü günler olacak bunu görebiliyorum.

Ama umutlarımız kaybemeden ben derim ki AYDINLIK günler bizim vede çok yakınımızda bunun için bir çok konuda ben olmak fikrinden uzak biz olma fikrine daha yakın yaşamak gerek..

Aydınlarımızın yazar çizer insanlarımızın daha da güncel hareket etmeleri gerek.

Devletin yapması gerekenleri zaten anlatmak artık yersız geliyor bana.

Sevgilerimle.

Gelincik.