- Kategori
- Şiir
Gece ile...
İçimden öyle bir derin şarkı esiyor
Dudağıma gelip sessizce mıraldanıyor
Adı yalnızlık bu halın
Arada bir de geceye açılıyorum
Anlatıyorum uzun uzun
O kadar anlamlı ki o zaman hiç bitmesin istiyorum
Cafçaflı kelimeler konuşmuyoruz mesela
Hayatın vurgunu olmuşuz
O görevini yapıyor bende eşlik ediyorum
Şöyle bir uzandık aşkane sözlere
Neymiş efendim aşk hakedende karşılık bulur
Peki ben haketmedim mi
Okadar acıyı ben canım acısın diyemi aldandım
O büyük yalnızlığı bir başıma kalayım diyemi satın aldım
Orda yanlışşsın gece
Sen günde bir çıkıp gidiyorsun ya ben
Kalmak zorundayım hep
Ya benim içim
İşte her gecemde değil her anımda kara bağlar
Senin yıldızların var
Ya benim
Bitmiş umutlarım
Senin güneşin var sarıp sarmalayıp aydınlandığın
Ya benim
Ardımdaki yalnızlık
Hayır ben hakettim
Aynaya bakıpta görmekse
Nefes alırken hissetmekse
Olmadan da anlamını bilmekse
Ben hakkettim
Yanlış söyledin
Haketmeyen meçhuldür
İşte benim tek yanlışım
Değmediğini bildiğim o meçhul içimde ki saklımdır
Sen olsaydım da her vedamda güneşime kavuşsaydım...