Gece Olmaktır Aslında

Gece,

Katran karası zifiri aydınlık,

Düşüncelerin insanın her bir zerrresine

ayrı bir ilmek dokuma sessizliği,

Gözlerine vura vura öğretmesi hasreti...

Gece,

Ezan seslerine yürek dualarını katmak,

Aminlere avuç avuç gözyaşı akıtmak...

...

Hani insan denen varlık "ben her şeyin üstesinden gelirim" diye kendi kendini hazırlar yaa hayata, işte insan hayatının siyah beyaz sayfalarını, gece indirir griye. Üstesinden gelemez dün yaşadıklarının. Hayat her şeye rağmen devam eder ve insan yarım kalmış bir hikayeden daha çok sessizleşir, düşünceleriyle.

Beceriksizce tutuyoruz hayatın iplerini. Her şey elimizdeyken, el alem putunu ilah ediniyor, haktan beklemek yerine putların çizdiği yollardan gidiyoruz adım adım. Kaybediyoruz. Düşüncelerimizi, yüreklerimizi, insanlığımızı kendi çaresizliğimizin kanında boğarak kaybediyoruz. Damla damla tükeniyoruz kendi hayatlarımızdan. İnanmak yerine, görmeyi tercih ediyoruz. Oysaki yarın olmak adına, ne çok şey var heybemizde; insan kalmak, umud etmek, gülümsemek, sevmek, saymak, bilmek.......

...

Gece olmaktır aslında,

demlenmektir hasretin kuytusunda.

Gece olmaktır aslında,

asıl suretinde ay yüzlü yüreğinin.