Gece Sayıklamaları

Gece karanlığın ortasına bağdaş kurdum oturdum, dün gece...

Şairler megaloman, paranoyak , narsist bir o kadar da bir düşü düşe kalka sürükleyecek kadar çocukturlar. Dedi kadın, adam sustu. Şairsen eğer; üçüncü bir göze ve altı odacıklı bir kalbe sahip olmak gerekir, hem biliyor musun kedi sevmek de gerekir. Belki kedilerin düş gördüğünü bilirsin sen de. Evcilleşemeyen; işte bundandır bir düşe düşebilir kediler.

Yalnızlığın cinsiyeti olur mu, oluyorsa benimki şişman beyaz kolları bileziklerle dolu raks eden bir kadın olmalı. Korkardım ben ondan, ta ki anne deliliğiyle dizlerinde, bileziklerinden çıkan şıkırtılarla beni uyuttuğu geceye kadar. Dedi kadın. Adam sustu.

Sevseydin kedileri, topalların ceviz ağacının dalına öyle vurmalarına izin vermezdin değil mi? Aynada saklanan ömrücek ölüsü gibi çatlağa öyle bakardın da "sırrı sırra" anlardın...

Kanar mı gülün dikeni olmasaydı güle aşık bülbül,

İlla kanatacak şair kendini  çokca da beni...

Yalanlarla avut beni...

Kim ölü kim diri...

Şair sen büyüt beni, unut beni.

-Gülün dikenidir bülbülün meşgalesi, diken olmadan ne gül güldür ne bülbül bülbül...

Anlamadım dedi adam... Kadın sustu.

Anlaman gerekir miydi, 
Aynı tren rayında ayrı istikametteki trenler gibi, mecburi istikamet değildirki gece sayıklamaları. Kedi seven bir kuşun sayıklamaları.

Ve izin vermedin yoluna kuş konmasına...

GECE SAYIKLAMALARI/ İSTANBUL
S.İNCE