Mlliyet Milliyet Blog Milliyet Blog
 
Facebook Connect
Blog Kategorileri
 

07 Haziran '12

 
Kategori
Gündelik Yaşam
 

Gece sesleri...

Gece sesleri...
 

Gecenin bi yarısıydı, herkes uyuyordu.
"Elini çek" demişti fısıltıyla,  zaten sıcak...
" Ne olur, azıcık…” demiştim.
Dayanamamıştı.
" İyi tamam, ama sonra çekerim haberin olsun."
"Tamam çekersin." demiştim.
 
O dokuz yaşındaydı, ben yedi...
Beraber yatıyorduk ve ben onun elini tutmadan uyuyamıyordum. Tam bir korkaktım...
Gece seslerini duyuyor kafamda senaryolar üretiyordum.  
Elini tuttuğum anda uyuyakalmışım...
Oysa;
Parmağının ucuna bile dokunsam yetiyordu bana.
**
 
" Yapıştın..." dedi, sabah kahvaltıda. Resmen yapıştın yani... Ter içinde uyandım sabaha karşı ve seni silkeledim. Göbeğimiz bir mi kesildi bizim ne!?" diye söylendi.
Annem kahkaha attı neşeyle çaylarımızı bardaklara doldururken...
Ben vişne reçelini sürüyordum ekmeğime dikkatlice,. 
Suratımı asmışım...
 
Göz pınarlarımda her daim hazır duran gözyaşım akmaya hazırlanıyordu ki,  hala adlandıramadığım gözlerinin rengi ile bana bi tuhaf baktı.  
Yeşil desen yeşil değil, ela desen ela değildi...
"Çiyan gözlü..." diyordum ben ona  beni her kızdırdığında.
Bazen de öyle güzel bakıyordu ki, bana her bakışında onu kucaklayasım geliyordu.
 
"Kahvaltıdan sonra  kiraz toplayalım mı?" diye sordu göz kırparak.
" Toplayalım... " dedim, sevinçle. Ağlamayı unuttum birden.
" Eminenanım teyzelerin bahçesine gidelim. Giderken de yolda biraz erik toplarız. Akşam da bahçede otururken yeriz."
 
Büyük bi sevinçle kafamı salladım ve iştahla büyük bi lokma ısırdım vişne reçelli ekmeğimden. 
Çabucak bitsin de gidelim istiyordum...
Ablamı çok seviyordum.
İçime sığmıyordu.
***
“Korkaak korkaak!”diye, bağırsalar arkamdan, ne kızardım ne de üzüntümden ağlardım.
 
 Evet, korkaktım ben… kendi ayak sesimden,karanlıktan da gece seslerinden de çok korkardım...
Seslere bir anlam katamadığım için korkardım belki de.
 
Bana deselerdi ki;
“Bak kızım, gece ile gündüz kardeş ama, onlar sıra ile uyumak zorunda, iki dünya bir araya gelse onlar kavuşamaz. Sen uyuduğunda gündüz de uyuyor, uyandığında o da uyanacak.” deselerdi hiç korkmaz, gecenin koynuna sokulur mışıl mışıl uyurdum ona kavuşmak için.
 
Altı kardeş yer yatağında dip dibe koyun koyuna, sırt sırta yatar uyuyana dek oynardık... Sesler çıkarırdık geceye inat.  Dudaklarımızı büzerek, toplayarak, açarak, çatlak sesler çıkartır,gülüşürdük. Annem de her defasında odasından; 
"Hadi uyuyun bakiim "diye seslenirdi.
Herkes uyurdu sonra,gece uyanırdı...
 
Gözlerimi sımsıkı yumar bir süre öylece kalırdım. Yıldızlar uçuşmaya başlardı gözümün önünde.Başım döner,dönerdi,giderdim uzak yerlere… Kör olduğumu düşünürdüm hiç göremediğimi... Çok korkar, gözlerimi açardım. Gözlerimi sımsıkı yummaktan gözlerim bir an görmezdi. 
 
Uyku ile uyanıklık arasında gidip gelirdim. Baykuşlar öterdi ara ara, belki de camda bi böcek gezinirdi onun sesini duyardım. Kediler tuhaf sesler çıkartırlardı... bi patırtı bi kütürtü kopardı sokakta,kalbim deli gibi çarpmaya başlardı.Uzak mahallelerden evin içine kadar gelen köpek seslerini, bekçilerin ara ara çaldıkları düdük seslerini duyar gözlerimi kapatırdım.
 
O vakit korkmaz ,kendimi güvende hissederdim. Köpek sesleri bazen yaklaşır, bazen uzaklaşırdı... daha bi derine dalar rüya bile görmeye başlardım. Sonra uyanır tekrar rüyama kaldığım yerden devam ederdim... Sonra yine uyanırdım...
 
Babamın horlama seslerini duyardım;gözlerimi açardım... 
Kardeşlerimden biri tuvalete kalkardı; kapatırdım.
 
Allahım! Uyumak ne zordu benim için... salıvermezdim kendimi bi türlü.
 
Yeni bir sabaha uyanmak “yeni bir geceye hazırlanmak”demekti benim için. Ben sabaha güvenirdim,sabahın görünür kılan aydınlığını, sabahın, gecenin karasını silişini severdim. Naylon terliklerimi ayağıma geçirdim mi, ağustos böcekleri sırtlarından çatlayana dek sokakta kalır, akşamı ederdim.
Sonra gece gelirdi tüm gizemi ile…
Sanki inadına salardı seslerini kulağıma,dinler dururdum çocuk başımla...
Geceler sessiz şimdi.
Ne annemin “ hadi, uyuyun bakiim!” sesi, ne de hep birlikte geceye inat çıkarttığımız o sesler...
Ne de gece sesleri… 
Tüm sesler yitik şimdi...
 
 
Toplam blog
: 319
: 1390
Kayıt tarihi
: 29.10.06
 
 

"Ben; hiç yalnız kalmadım... Kalabalık bi ailede yere atılan yataklarda Yan yana, baş başa, el el..