Gece sinmiş gülüşler

Gece Sinmiş Gülüşler

Hasretin dağlar iken yüreğimi

Yeni kâbuslara uyandım

Gece sinmiş gülüşlerinle,

Sensizlik alabildiğince uzanmış kollarıma,

dudaklarımda,

Bitimsiz hasret şiirleri, aşka dair

Gözlerinde uzak iklim yağmurları,

Her damlada /dudaklarıma sen düşüyorsun

Yorgun sabahlara uyanıyorum, sırım sıklım.

Alabildiğince uzanır ufuklara sensizlik

Geceden kalan düşlerden sıyrılarak,

Bir hasretin kalır içimde şiir yangını

Birde türküler kanar sazımın telinde.

Hasretten arınmış sabahlar düşlerim

Şafak kızıllığında,

Seni, içimde bulurum

ellerim tutuşur iken ellerinde,

Sözlerin alevlendiği yerde

başlar başımda tütmeye sevdan…

Ki bedenim şimdi ölüm yorgunu

Ellerim kırık sensizliğe

Gözlerimdeki hüzün

mavisini yitirmiş denizlerin.

Kıyılarını dövmekten yorgun

nehirler misali

yarım kalmış şiirler alazlanır dudaklarımda,

Orman yeşilinden yoksun

Dağlar çiçeğinden

İçimde henüz söylenmemiş bir ezgi

Notaları sende saklı kalan,

Şimdi:

Gece sinmiş gülüşlerinden

öpmek istiyorum seni.

Uzatıyorum bakışlarımı sensizliğe,

Dağ rüzgârlarından/ koklayarak nefesini

Bir Nehir misali doluyorsun içime.

Her gelen gün sensiz/ ayrı bir kedere gebe

Sana saklı sevinçlerim

hala ıslak erlilerimde

Yokluğunun arsız sızıları

Derinlerinden büyüyen çığlık,

Ki, yüzü kızarmış şafaklara suluksuz düşen…

Yine sensizliğe uyanıyorum/ bu sabah

Gece sinmiş gülüşlerinden öperek…

Mayıs 2004 Abdullah Oral