Gece yolculuğu

En güzel yerinde saklamış olsanda maziyi, sürekli kör bir makasla budamaya çalışıyor yeşeren dalları. Tomurcukları çatlamadan koparıyor, korumasız bırakıyor rüzgâra karşı ve çiğ düşmüş damlalar yok ediyor bahar sevincimizi.

*

Artık nereye gidersek gidelim, varacağımız yer ayrıldığımız yer olmayacaktır

Dönmek ayrı bir şeydir...

Kalan olmka ayrı, giden olmak ayrı...

Kapıdan adımını attığın anda, yüreğin okyanusta bir gemiye döner

Bütün gemiler, bütün limanlar senindir artık

İstediğin gemiye biner gider, istediğin limanda demir atarsın...

*

O duraktan kaç otobüs gelip geçti, hiç biri benim beklediğim değildi...

Hiç biri uzun yollara götürmedi beni, hiç biri yalnız değildi

Bense seni beklediğim durakta yıllarımı tükettim

Seni beklerken hayatımı tükettim

Senin gelmediğin akşamlarda kendi kendimi tükettim

Sen gelmedin, sevgimi tükettim...

*

En büyük kayıp, sevdiklerimizin kaybı, değil midir? Çünkü geri gelmeyecek tek şey kaybettiğimiz insanlardır. Her zaman en önemli olan ve olması gereken insanın yaşamı ve insanın kendisidir. Bunun dışında kalan herşey anlamsız ve boştur. Unutmamak lazım. Bir gün her şey bitecek. Çünkü hiç bir şey sonsuz değildir. Gün gelir kalbini kırdığınız dostlarınızın gönlünü alacak zaman bile bulamazsınız. Bir gün geriye baktığınızda hep keşkelerinizle yanmamak için yaşamınızı hep “iyi ki yapmışımlarla” doldurmak gerekiyor. Bu sizin hayatı geniş yaşamış olduğunuzu ve boş olmadığınızı gösterir. Bir düşünün, şimdi bile kimi insanlar bir yerlerde ağlıyor, kimileri de bir yerde gülüyordur. Kimileri yemek yiyordur. Kimileri otoğarlarda ayrılmak üzeredir. İnsanları birbirinden ayrıyan otobüs, kimilerini de buluşturuyordur. Kimileri yeni doğmakta, bilmem kaç anne doğum sancıları içinde çığlık çığlığadır. Kimileri ise ölümün soğuk ve buz yüzüyle karşı karşıyadır. Ya siz neler yapıyorsunuz? Yoksa sizde mi yemek yiyor, yoksa yemek mi yapıyorsunuz akşam gelecek misafirlerinize. Dostlarınıza yaptığınız her yemeğe mutlaka yüzünüzdeki gülümseyişinizden de katmanız gerekir, bunu biliyorsunuz değil mi? Yoksa bir tadı tuzu olmaz yemeğin bile...

*

Yaşam bir gariptir kimi zaman. Birileri bir dilim yiyecek ekmeği arıyorken bir yerlerde, birileri de fazla kiloları için milyonlarca para harcamakta. Kimilerinin her şeyi varken, sağlıkları yerindeyken, sevdiklerini kaybetmemişken mutlu değillerdir. Sanki hüzün ve durgunluk yüreklerinin bir parçasıymış gibi, gündelik, sıradan şeylere yenik düşerler. Birçok şeye sahip olanlar dahi yaşamlarında bir şeylerin hep eksik ve yarım kaldığını düşünürler. Hep daha fazlasını isterler. Ağız dolusU gönüllerince, kahkaha ile gülemezler bile.

Gülmek bile ayıp sayılır kimilerine yükses sesle. Kimileri de bir tatlı söze, bir gülümseyişe, bir seni seviyorum sözüne hep hasret duyarlar. Kimileri de sevdiklerini bile söyleyemeden kaybederler sevdiklerini.

 Yazar:  Mustafa Çifci- www.mustafacifci.com

 Not: Bu eser Mustafa Çifci’nin kitabından alınmıştır. Telif hakkı yazarına ait olup, 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasası kapsamında her hakkı saklıdır. Yazarın yazılı izni alınmadan kopya edilmesi, çoğaltılması, dağıtılması, özet olarak belli bir bölümün başka yerlerde yayınlanması yasaktır.