Gece yürüyüşleri...

Sokakların meydanlara koştuğu bir akşamdı

rüzgar uykulu yıldızlar mutlu sandalcı kuşkulu

yerde gökte gönülde ve sarhoş komşunun çalkantılı şişesinde

doğan tüm beyaz mutluluklar teyakkuzdaydı limana doğru.


Zamanın sıcaktan katılıp yorgun düştüğü bir zamandı

ve olan maviler de kırmızı elbiselere sığınmış geceye yürümekteydiler

günü ve günlüğünü kuzeyde unutmuş bir kadın ortada durmakta

göğsü ve saçlarıyla birlikte onlara uzanmaktaydı

ve kilin gizemine kapılmış elleri içindeki ikonu tutmaktaydı.


Meydandaki gramofonda, balık yüzlü beyaz etli kızın

eski çakıllarla kıyıya gelip toplanan şarkıları çalmakta

yosun, yağmur ve dolu kaybolmakta, şimşekler açığa kaçmaktaydı

hüzünlenen yıldırımlar alıp başını gitmişti ve iskele karanlıktı,

müştak balıkçı sandalları gece yürüyüşünden dönüyor

tepedeki ak sakallı gözcü de yitirmiş yıldızları meydana geçiyordu,

unutulmuş saatlerin matrak büyücüleri aldatılmış taşları boyamakta

uzakta bir gelin ağlara takılı kalıp yuğulmuş çeyizlerini sudan çıkarmaktaydı

ve iskambil fırtınasından dışarı çıkamayan köyün ihtiyarları güneşi çirozlayıp kahveye asmaktaydı.


25.09.2008 /Tarabya