Gecelerde yangın yeri yüreğim

Uzun bir gecenin sisli bulutlarında,

Yaşamıma musallat olmuş acılarım,

Sevdalarımın doğurmayan gebesi,

Ağıtlarımı göremediğiniz gündüzlerin,

Esrik kalan kekremsi tatlı şarabı,

Boğazımdaki ödünç bir hıçkırık,

Ellerim ve kollarım özgür ve engelsiz,

Düşlerim de, bir sis perdesini delercesine,

Acımasız, üstelikte bir Neron edası,

Yılmasız ve korkusuz çizgi filmlerindeki

Yangınların bedavasında aranan baş aktörü,

Geceler benim neden düşmüş ki peşime,

Yıllarca güneş yanıklarının acılarındayım,

Gecelerimde es geçtiğim süratlerin ben,

Suratında yaşadıkça virüssüz yaraları,

Kaçıncı bu benzer gecelerinde felaketsizim…

Neden çok ağlatıyorsunuz diye gözlerime,

Baktıkça deniz dalgalarında gülen hep vefasızlık,

Neden tüm hoşgörülerimin otobüsüne binen,

Sürekli yolcularım olmuş yaşatılan vefasızlık…

Duvarlar aradığım dostlukları öylesine yazdığım,

Polis takibindeki yasaklanmamış sloganların,

Sanki bir hattat edasındaki vakur yalnızlığı,

Gecelerimse, gündüzlerin sevmeyen kadını,

Gittikçe upuzun o karanlıklarda gebe ileriye,

Karşıma çıkan her umarlı dörtyol ağzında,

Vurguna durmuş canlara umut gibi çulsuzum,

Sevdiğim ve umarlarımın fıçısında yıllanmış,

Yirmidört saatlerin salaş aşçısının içtiği şarabım,

Yemekleri tuzlu, tatlıları şekersiz, kazanı yanık,

Katkısı içerisinde sirkelenmiş de gözyaşlarım,

Kim bilir kaçıncı gecelerine yaslı bu yaşımın,

Umutlarımı öteleyen günlerinde sarmalım,

Gündüzlere konuşamayıp lal olup da ben,

Gecelerinse avaz avaz bağıran çığırtkanıyım.

Fark edebilir mi, gündüzleri göremediğim güzellikleri,

Gecelerimin sarışın, esmer, kumral süslenmişlikleri,

Fark etse ne yazar, fark etmese nedir yoksa umar,

Şarkılarda şimdi bile güzel olsa da eski bir yazar,

Gönüllerde taht kurmuş olsa üstelik şimdi ben gibi,

Konuşmayıp yaşayamadığı günleri yazması ne yazar…

Özlemim beni gündüzleri sevebilecek bir kadına,

Hep istedim, yıllarca koklasın diye emanet yüreğimi,

Yıllarca sanki küçük bir çocuğun aç kaldığında,

Emmek için o sütünde şefkat dolu annede memeyi…

Neden günlerin ardından gelen gecelerimdeki gibi,

Bambaşka bir erkeğim de kendimi konuşamıyorum,

Tutsak ateşime yangın şiirlerde yaşadıklarımı neden,

Beni sevip de okuyan ihanetsiz gönüllere sunamıyorum…

Ruhum bronzlaşmış bir şekerin sonrası ağdalaşmışta,

Sevginin arayışında gündüz gülerken geceleri dağlıyor,

Gülmeyi becerirken sapık olmayan o esrik duygularım,

Neden gecelerin yürek yoksunu olup olup da ağlıyor…

En büyük şiirlerin tecavüzcüsü bir aymaz bu yüreğin,

Bakmayın böylesi serseri şiirleri duvarlara yazdığına,

Yıllardır kadir ve kıymetlerin bilinmediği, yoksunlukların

Saf ve temiz kadınlarının umarla yollarına kurban olduğum…

Bakmayın gündüz utancı başımın önümde gezdiğine,

Bakmayın geceleri deryaların alem-i cihanı olduğuma,

Ona buna bakmayıp da, çöp süpürdüğü gibi çöpçülerin,

Benim bulamadığım, o temiz ruhlarında gebe kadınların…

Deniz kıyısında bekliyor seni dediğinde hep yakamozların,

Keşke olsa da geceler boyunca diyerek bulmak için,

Paramparça edilmiş sevgi ayağının darağacında,

Sonunda yüreğimden, gözlere akar mutlu umut seli,

Ömrüme çalıp da yakalanmadan mutları getirsin diye…

Belki bir hayal olsa da tuzaklar kurduğum gecelerin,

Sevdalarına kapanlar kurup kurup bekleyeceğim senin,

Gecemde bir gün benimde umar sevenim olacak diye,

Şapşal avare sanılsam da yüreğime bekliyorum seni…

Öner SAMANLI

10 Mayıs 2010

Mersin