Geçen kervanın çıkardığı toz bile artık görünmüyor

Televizyonda Medya Kralı’nın çok sevdiğim bitiş müziğini her zamanki gibi ilk defa duyuyormuşçasına hayranlık ve dikkatle dinledikten sonra; bir türlü alışamadığım  “Q” klavyeli dizüstü bilgisayarıma üşenmeden “F” klavyeyi bağladım. Az sonra acı çekeceğimi bile bile içimden geleni olduğu gibi yazmaya karar verdim: Sn.  Prof. Dr. Yaşar Nuri ÖZTÜRK’ün bu gün  -pardon dün çünkü saat 02.03 olmuş- Elini açıp kapatarak “Bu hareketi yapabilmenin kıymetini bilin” demesinin etkisi altındayım. Birkaç gün önce bu sözleri çeşmeyi açmaya, çalan telefonun tuşlarına dokunmaya çalışırken içimden geçirmiştim. Tamı tamına 28 yıl her iş günü ortalama en az beş A4 kağıdına yazı yazmak - kompozisyon/Rapor-  geçmişte teksir makineleri ile ayın sonuna eksik olan dergi sayfalarını doldurmak, fotokopiyle çoğaltıp sadece kapağı için matbaaya göndermek. Şu an bu birkaç satır yazmam dahi şiş olan, şekilleri  bozulmaya başlayan parmaklarımın, avuçlarımın ağrısını çekilmez kılıyor. İzlemeyi sevdiğim “Bay Tahmin” başladı şu an.    Klavyeden ellerimi çekip, parmaklarımı açmaya çalışıyorum: olmuyor. Bir zamanlar Jane Seymour"un başrolünü üstlendiği, John Steinbeck’in " East of Eden " "Cennetin Doğuşu" kitabından uyarlanan filmde ellerinde artrit olmuştu. İzlediğimde ikiz oğullarının çekişmesi gerçekle yüzleşmeleri, Habil ile Kabil’e benzerlikleri beni çok etkilemişti.

Yazmayı çok seviyorum;  bir zamanlar yayınladıklarımı (her hafta yazı başına yüz adet gazete karşılığı) topladım.  Yanılmıyorsam üç yıl kadar önce büyük bir yayınevine  göndermiş ve o gün için aldığım cevap beni üzmüş, gönderdiğim dosyanın bendeki nüshasını yakmıştım. Oysa şimdi o cevabı alsaydım çok mutlu olurdum.  Dosya tam değildi formu doldurmuştum ama  en az otuz sayfa eksik göndermiştim. (Fotokopileri incelemeden göndermiştim.)  Kervan geçip gitti, çıkan tozlar bile görünmez oldu.  Üç ağrı kesici ve diğer ilaçları almama karşın ellerimin ağrısı dayanılmaz oluyor. Bir zamanlar bakmadan on parmak yazma yarışı yapardık bunun içindir ki şimdi yazamamak beni biraz daha üzüyor. (Arkadaşım saniyede 9-10 karekter yazardı –Sinirlendiği zaman daha hızlanırdı- Ben en fazla 6-7 de kalırdım. ) Her şey zamanında güzeldir.