Geçen yazdan bu yana en az yüz elli kişi öldürdük

Yasemin devrimiyle başlayan Arap baharı kan ve acı içinde devam ediyor.

Vicdanlar kilitli.

Yürekler acımasız.

Çoluk çocuk, kadın erkek, yaşlı genç, Sünni Şii, Hıristiyan Müslüman herkes acı çekiyor bu savaştan.

İç savaş, savaşların en korkuncu, en dehşetlisi.

Suriye’de yasalar işlemiyor. Kimi haydut, kimi katil.

“İnsan hakları gözlemcileri, isyancıların kalesi Suriye Homs’da, isyancıların neden olduğu  ihlalleri ve kötüye kullanmaları kınadı.”

Dört kişinin boğazını keserek öldürdüğünü itiraf eden  ve Defin-ölüm Tugayı adı verilen örgüte mensup kişi, yaptıklarını, eğer ben öldürmeseydim onlardan kim hesap soracaktı diye kendini savundu.”

“Her ülkenin konuştuğu bir dili var. Fransız, Fransızca konuşur. Bizim dilimiz öfke ve şiddet. Biz bununla yetiştik. Duygu aramayın Suriye’de”

İç savaş bu;

Düşman nerede ve kim?

Kapıyı ne zaman çalar ve hangi kılıkla gelir, belli değil.

İç savaş bu, kim kimi boğazlar, kim kimin çocuğunu yaralar, kim kimin karısına kızına tecavüz eder?

Büyük bir kabus iç savaş.

Uzaktan seyretmenin hiç anlamı yok. Uzaklardan bir iki resim, bir iki film görürsünüz ve içiniz cız eder, hepsi o kadar!

Ya, iç savaşı bizzat yaşayanlar! Ve onlara tanık olan gazeteciler?

“Hüseyin ilk infazının detaylarını  hatırlamıyor. Akşam mıydı yoksa gece mi, o da net değil. Yalnız mezarlıkta gerçekleştirdiğini hatırlayabiliyor;

 Geçen ekim ayının ortalarındaydı. Adam,  kadını, oğlu ve kocası Esad rejimine baş kaldırdıkları için öldürmüştü. Sorgusunda bunu itiraf edince, protestocular itirafçının ölümü hak ettiğine karar verdi. Hüseyin, adamın korkusuna da son duasına da aldırmadı. Ordudan kalma bıçağı cebinden çıkarttı, önünde  diz çökmüş adamın boynunu kopardı. Arkadaşları  kumların arasına eştikleri mezara kanı ile beraber cesedi çabucak gömdüler.”

Yine Hüseyin‘in anlattığına göre, “isyancılar  tüm masumiyetlerini kaybetmiş durumdalar.”  Bu, bir noktada insanlıklarını kaybettikleri anlamına geliyor.

Öte yandan ordunun tankları, topları ve tüfekleri.

İki yanlı ölüm ve kıyımlar.

İsyancılar yakaladıkları rejim yanlılarını kurdukları mahkemede yargılıyorlar. Beraat edenlerin yanında idamına karar verilenler…

“Geçen yazdan bu yana en az 150 kişiyi öldürdük… Eğer  ihanet eden Sünni bir ajan yakalarsak onu çabucak hallederiz” diyor Abu Rami.

Arap baharında yaseminler açmaya devam ederken,  acıma unutulmuş.

Libya’da, çatışmalar devam ediyor. Dünya haber ajansları, Libya’daki çatışmalarda geçen hafta 147 kişinin öldüğünü ve 400’e yakın kişinin yaralandığını duyurdu. Tunus ve Mısır gibi ülkelerde ateşler sönmüş değil.

İç savaş bu, kıvılcım ateşlenmeye görsün, durdurmak dindirmek mümkün değil. Ve asırlar boyu devam edecek acılar…

Acıları başlatanlar,  büyük yaralara neden olanlar….

Kişisel hırs ve kör ihtirasları uğruna kan dökülmesine neden olanlar ders almalı diye bitirmeyeceğim. Çünkü, tarih böyle örneklerle dolu. Hüseyin Seyfi.

Not, tırnak içindeki bilgiler, der spiegel’den