Gecenin kan çisisi

Sevgili feryadım
Yetimden bozma
Hülya bakışlı
Paytak gülüşlü
Erik yeşillim.
Cinayet sebebimsin artık benim
Ben geceleri hep peşinden koşarım
Hızlı ve korkak
Kaşı gözü yırtlmış
Sırtımda yeni filizlenmiş
Kainat kanatlarımla.

Asfalt tabanlarımda zonklarken
Korkudan içim dışım leş imalı
Viran bir eski püskü gecekondunun duvar diplerinde
Yanlızlığımın nöbetlerini tutuyorum
Üç
Beş
Belki de sabit bir nöbet var bu gece göz dolusu

Kollarıma damlayan gecenin kan çisisi
Sağanak hüzünlere boğulacak
Kalbimin aşk damarı çatlamış
Bütün dolaşımım iflas etmiş
Cebimde beş kuruş yok
Sadece şu yırtık heyecanım kalmış
Kenarından katlanmış bir fotoğraf gibi
Eski albümlerde koklayacağım naftalinsiz kokunu.

Ellerim eskisi gibi tutmuyor
Ne kalem
Ne kan rengi hüzün güllerini
Elim ayağım tutmuyor artık
Belim doğrulmuyor
Şaftı kaymış anlayacağınız hayatımın
Bu saatten sonra bana ancak
Defolmak düşer
Ama gitmeden önce;
" Gözlerim yaşarıyor
Kazanmamız gereken bir savaşı kaybettiğimiz için
Bir kaşık su! ya canları verdiğimiz için
Koluma kara bir bez parçası bağlıyorum
Yağmur bize gülerken ben size ağlıyorum "
Gibi Yaşar Kemal olmak geldi içimden. . .
Herkes Kemal gibi Yaşar'ken
Ben bayat bir hayatın
Küfünü kazıyorum tırnaklarımla . . .

Gökhan Cenker