Geçmiş, Geçmemiş

Geçmişten bir ses duydum mu, ürperiyorum.

Kalbime amansız bir heyecan doluyor.

Nefesimi tutup, yutkunuyorum.

Gözlerimin önüne geçmiş seriliyor.

Ne güzeldi be, diyorum.

Ne çok gerçek vardı hayatımızda.

İnanmışlıklarımız ne çoktu.

Masumane sevişlerimiz, bakışlarımız,

Utanıp kaçışlarımız ne güzeldi.

Okul bahçelerinde bekleyişlerimiz,

Bir kere görmek için sokağı tekrar tekrar dönüşlerimiz,

El ele tutuşmak bir marifetti mesela.

Ötesi yoktu.

Bu yeterdi.

Geceler boyu hayallere düşerdik.

Sabah telaşıyla yeniden göresimiz gelirdi.

Şimdi ise ne çok ne hızlı tükettik.

Elde yitik heyecanlarımız kaldı.

Kalp kırık dökük, parçaları saçılmış etrafa.

Geçmişten bir ses duydum mu, ürperiyorum.

İçimden akıp gidenleri anımsıyorum.

Hiç yaramızın olmadığı,

Pervasızca yaşayışlarımızı hatırlıyorum.

İnsan kendi geçmişine imrenir mi?

Ben durup durup geçmişe imreniyorum.

Dudağımda eskilerden kalma bir şarkı,

Avucumda sımsıkı tuttuğum birkaç anıyla,

Yavaş yavaş hayata düşünceli adımlar atıyorum.

(Emel BALI)

Basit yaşar biraz yazar... Yazmayı seviyorum işte... Olay bundan ibaret... ..