Geçmişe özlem mi duyuyoruz acaba?

"Keşke geçmişte yaşasaydık" çoğu zaman çoğumuzun söylediği bir cümledir.

Zaman makinesi icat edilmediği sürece geçmişe gitmemiz mümkün olmasa da özellikle dekorasyonun dışında geçmişin izleri son dönemlerde giyimlere çokça yansımakta. Sadece ülkemizde değil yurt dışında yaygın olan bu durumu gördükçe insanların gittikçe günümüz yaşantısından bunaldığını daha iyi anlıyorum. Esas sorun giyim ya da dekor değil. Esas sorun ( bence ) yaşamlarımızdaki sahtelikler. Esas sorun gün geçtikçe yalnızlaşmamız ve kendimizi bu dünyaya ait görmememiz. Derdimiz kırmızı ruj sürüp, saçlarımızı kimi zaman 20'lerdeki kimi zaman 70'lerdeki modellere benzetmemiz değil. Şuna inanmıyorum  o yıllardaki kıyafetler şimdikilerden daha güzelmiş diyerek kimse üretim yapmıyor. Geçmiş yıllar moda oluyor çünkü artık sadelik istiyoruz hayatımızda. Bu kadar hareketli bir hayatta belki de geçmişin sadeliklerini arıyoruz. Bazılarımız bunu farklı yansıtıyor. İçlerinin karamsarlığından rengarenk giyinerek kurtulmaya çalışıyorlar. 

Moda adı altında esasen hiç üretimin durduğu noktaya gelince geçmişe dönüş yapıyorlar insanlar. Daha üretilecek birşey kalmadı hatta tüketilecek birşey kalmadı ki yeni şeyler ortaya çıksın. Tüketim toplumunda daha fazla daha fazla diyerek kendimizi tükettik aslında. Geçmişin o sıcacık ilişkilerinden o kadar uzakta, mahallesiz, insansız, komşusuz yaşamlarda geçmişin özlemiyle, ancak dizilerden gördüğümüz kadarıyla taklit ederek mutlu olmaya çalışıyoruz. 

Başarılı olabiliyor muyuz? Dışımız belki ama içimiz asla...