Geçmişin hortlaması

Nedense hep geçmişimizde yarım kalan bir şeyler vardır ya da bitmiş olsa bile hep yarım kalmış hissi uyandırırlar. İşte bu yarım kalmışlık hikayeleri olur olmaz zamanda hortlar durur, yakamızı bırakmaz, huzur vermezler bize…

Hep zamansız, acımasız ve bencildir bu bahsettiğim geçmiş! Düşüncesiz ve gurursuzdur ve kendi zamanını yaşamak yerine başka zamanlara hücum ederken susup kendi zamanında kalmayı beceremez. Yaşadığımız şu günlerin de bir tarafını tutar geçmişe sürükler. Yetmez gibi bir de sürekli, geçmişe çizdiğimiz çizginin ötesine geçmeye çalışanlarla, tekrar tekrar geçmişi yaşayarak bu zamanı göz göre göre yaşanmamışlığa hapsetmek zorunda kalırız.

Geçmişle şimdinin, ruhumuzun iki yanından çekiştirip durma işkencesi bitsin diye bazen kaçıp gitmek isteriz uzaklara, kimsenin bizi tanımadığı diyarlara kaçmak… Yeniden başlamak isteriz bazen, her şeye sil baştan! Ardımızda kalan herkes bizi öldü bilse ve biz ölüme kaçmış olsak yalandan ve yeniden doğsak sonra…

Huzursuzum ben de bugünlerde! Geçmişin olur olmaz zamanlarda hortlayıp şu anıma çelme takmasından ve sürekli tökezlemekten yorulmuş bir yürek taşıyorum içimde. Oysa bugünümü yaşamak istiyorum, sadece bu anı! Bazen kaçıp gitsem uzaklara, beni kimsenin tanımadığı diyarlara diyorum ve ardımda kalan herkes beni öldü bilse. Ölüme kaçmış olsam yalandan.. Ama ya yeniden doğamazsam? Bedensel bir eylemden öteye geçemezse bu kaçışlar? Bazen korkuyorum şu dizginleyemediğim çılgın, asi ruhumdan. Ama korkuların üstüne gitmeyi seven de bir yanım var. Bir de henüz tükenmemiş bir umudum; zaman geçtikçe üstüne örtülen toprak derinleşecek ve bir gün hortlasa da gün yüzüne çıkamayıp kendi zamanında takılıp kalacak geçmiş!