Geçmişten geleceğe umutla

Bugün şöyle bir uzandım geçmişe. Sevdiklerimi, sevmediklerimi, nefret ettiklerimi biraz temizlesem diye. Ne kadar çok toz birikmiş üst üstüste. Ellenmeye ellenmeye unutmuşuz, hatırlamamız gerekenleri bile. Bir an hepsini başımın tacı edesim gelsede, değerlendirince sadece kaldı düşüncede. İyi kötü günler geçirsekte birlikte; sevdiklerim, sevmediklerim, nefret ettiklerim...hayatın bütünü işte...

Önce sevdiklerimi aldım ele. Yavaşça indirdim raftan sarsılmasınlar diye. Tozlarını aldım usul usul, cilasını sürdüm yavaş yavaş, hayatımda hep parlasınlar diye. Aradım onları tek tek enerjileri enerjime katılsın, sesleri sesim, düşünceleri düşüncem, canları canım olsun diye.

Sonra sevmediklerime geldi sıra. Tozlarını alırken daha sert davransamda onlara, unutmaya çalışsamda yapılanları, unutmam ara ara. Kabuk bağlasada yara, içteniçe verir acı ve sancı. Belkide sevmiştim bir zamanlar, onlar incitsede ruhumu, ben incitmek istemedim onları. Benliğime gömdüm tüm yaptıklarını.

En alttaki raflara baktım bir ara, nefret ettiklerim dizilmiş sıra sıra. Kini, mutsuzluğu, acıyı öğrettiler bana, altüst ettiler benliğimi, ruhum oldu parça parça. En derin yerinden yaraladılar kalbimi, sonunda öğrettiler bana nefreti. Ellemedim tozlarını hiç, bir çöp kutusuna doldurdum hepsini, hayatımdan çıkardım nefreti.

Sonunda onlardan kurtuldum işte, kaldım sevdiklerim ve azda olsa sevmediklerimle başbaşa. Yeni bir yaşam kurdum kendime, yer yok artık hayatımda nefret ettiklerime. Bir kuş saldım geçmişe, bana en güzel günlerimi getirsin diye. Umutla bakıyorum geleceğe, bütün herkezi sevebilirim diye.

HÜLYA KANATLI / HÜLYALAR