Geçti ömür böylecene, seksek seke seke Mahmure...

Bartın'ın havadan görünüşü

Bartın’ın ihtiyar delikanlısı Nihat Şivet, bu gün doksan yaşında. Bartın’ın eşrafından. Köklü bir aileye sahip. Koskoca Bartın'dan tek kitap kırtasiye mağazası ile ünlenen Nihayet Şivet, şimdi yazlığı ve kışlığında, eski günleri anıyor. Dostlar uğradıkça şenleniyor. Tek başına yaşıyor. Bilgisayar fonemeni olmuş. “ Eski beş lambalı radyolardan çok iyi” diyor.

“Oturduğum yerden, dünyaya sesleniyorum. Ve ses getiriyorum. Arkamda bir ordu gibi kalabalık arkadaşlar var. Her gün bu aletle yenileniyorum. Yaşasın teknoloji " diyor ve dostlarına sağlık dilekleri ile kadeh kaldırıyor.

Belli aralıklarla “sörf” yaptığı bilgisayarının başına otururken, müthiş bir özgüven duygusu duyuyor. “Parmaklarımın ucunda arkadaşlarımın nefesi diyor. İstediğimle karşı karşıya gelebiliyorum diyor. Kim bakar evdeki beş lambalı radyoya” diyor.

Oturduk karşılıklı. Bizi evinde misafir etti. Önceki sene yazlığındaydık. Yazdığımız şiiri okuduk, beğendi.

“Bir elinde içkisi,
Diğerinde faresi,
Yoktur Şivet gibisi,
Ah seni gidi seni,

Yaş 90, yolun yarısı,
Yaşadım, güzel Bartın’ı,
“Kavşak Suyu,” “Asker Suyu” derken,
Sabahlar oluverdi erken,
Aladağ’da gün batarken,

Ah, oyalı yazmalı Düriye,
Eccük gelive beriye,
Geçti ömür, böyle diye diye,
Deyve bakay, haller nice?
Seksek seke seke, Mahmure…”

İlk kitabım olan “Ört ki Ölem” in okuyucularından kendisi.Açmış bir sabah telefonu, bana sesleniyor gür sesi ile: “Kitabını, sabaha karşı bitirdim. Beni uykusuz bıraktın. Yarın bir daha okuyacağım!” Sesi o kadar gür ve yalındı ki, hırsla yüklüydü. Dövüyor mu, seviyor mu anlaşılamıyordu. İşte onun bu sözlerinden sonra, artık hiç kimseye “ Kitabımı nasıl buldun” diye sormuyorum artık. Onun sözleri, benim “başucu kitabımın ilk sözleri, ilk paragrafı oldu”
Bartının ilk yıllarında, Hükümet Caddesi üzerindeki yegane kitap ve kırtasiye dükkanı, eskiden Ziraat Bankasıymış. Tek bir oda burası. İki masa ancak sığar. Minik bir de holü var, o kadar. O gün bu gün burası halen aynı isimle kırtasiye dükkanı. Şimdi damadı işletiyor. Benim de okul ihtiyaçlarını vaktiyle giderdiğim yerdi burası.

Hayat işte. Bir örs olduk,sabırlarla dolu dolu. gelen vurdu, giden vurdu. Ama şimdi birer çekiç olduk. Biz vuruyoruz hayata. Hem de kuvvetli olarak. İşte hayatın özü bu olsa gerek.
Hayattan daha çok şeyler alacaklıyız. Ellerimiz hayatın iki yakasında. Birisi yorulursa, diğer elimizle yapışıyoruz.

Ört ki, ölem !