- Kategori
- Şiir
Gel Eylül Gitme
Gel Eylül Gitme
Gel Eylül gitme, sana alıştım
Senin hüznüne, ben de karıştım
Ben bir sevdalı, kavak yeliydim
Düştüm yerlere, toza bulaştım
Payıma düşen, hüznünü giydim
Aşkıma yaren, ben seni bildim
Mecnuna göre, en güzel Leyla
Leyli kahreden, ay yüzlü sevdim
Gel Eylül gitme, benim vaktim dar
Dallarda hala, yeşil yaprak var
Sensiz akşamlar, zor gelir bana
Arkandan ağlar, yarım bardaklar
Gel otur Eylül, ses ver özüme
Çoktan hasretim, yârin yüzüne
Beni bu akşam, yalnız bırakma
Kalksın kadehler, hüzün hüzüne
Sen gidersen ben, sarhoş olurum
Kendimi bilmez, berduş olurum
Sarı yapraklar, düşer gazele
Kış gelince ben, serkeş olurum
Eylül hüznünü, yazma deftere
Gülmeyen gönlü, salma kedere
Dur yapma Eylül, korkmasın dallar
Titreyen yaprak, düşmesin yere
Bilirsin Eylül, sen sonbaharsın
Sen son umutsun, hoş ve kibarsın
Madem kalmayıp, terk ediyorsun
Bırak da gönlüm, hep bahar kalsın
Biraz sabretsen, bizi üzmesen
Deli gönlümü, Şaduman etsen
Benim hüznümü, hüznüne katıp
Veda etmeden, yavaşça gitsen