Gel unuttur bana gölgeli günleri

Gel ayazların öksüz çocuğu! 

Gurbet yüklü yarınlara takılma,  

Gel ömrümün şafağı ol; 

Al beni savur fecre kadar,  

Yeryüzünde çabuk batıyor güneş 

Gökyüzünde, yıldızlara taşı beni... 

Gel bana baharı hatırlat,  

En sıcak mevsimim ol, tut elimden 

Aşka esir düştü gönlüm,  

Kurtar beni bu zulümden! 

Gel özlemim ol, sevdamın adını koy 

Duman duman savrulayım dağlarına; 

Deli deli yağayım ovalarına,  

Rengarenk baksın gözlerim gözlerine; 

Erken inermiş akşamlar acı çeken aşklara 

Akşamı beklemeden gel... 

Gel bırak o içi boş, omurgasız hayalleri; 

Yaz güneşinde gölge vermez zeytin ağaçları,  

Çık artık o ateş çemberinden, bitsin bütün yanlışlar 

Her gün, her sabah yeniden ölmez ki insan!.. 

Gel gözlerimde çiçek aç,  

Kokun kokuma karışsın, okşansın ruhum; 

Varlığın güneşim olsun yaksın tenimi,  

Bakışınla unutayım üşümeyi,  

Gel yorma aşkımı!.. 

Geceler sensiz beyaz bakıyor; 

Düşlerim kambur, uykularım firarda,  

Hasretim yalnızlığın ayak ucunda 

Sancı içinde kıvranıyor bedenim! 

Gel öğret bana, nasıl savaşırım yokluğunla,  

Yağmurla yarışıyorken gözyaşım 

Nasıl anlarım çorak toprağın dilinden? 

Gel saçı sarı, gözü mavi çınarım; 

Umudumdan umut ektim yollarına,  

Uzat ellerini köprü olsun ellerime,  

Sarsılmadan yürüsün bu aşk,  

Enleminden boylamına!.. 

ANKARA/31 Mayıs 2011 Rukiye Çelik