GEL

Geceyi boğan karanlık gibiydi,

Bırakıp öyle umarsız gidişin.

Ardından ne bir şavk, ne bir iz kaldı.

Bir âmâ gibi kalmaktı gidişin.

Bilmem ki gittiğin yerde ne umdun.

Aşkımı bırakıp orda ne buldun.

Sen benim için hem ilk, hem de sondun. 

Bir vurgun gibi mahvetti gidişin.

Ne olur bitsin artık bu ayrılık.

Yetmez mi bana bunca zulmedişin?

Bitsin bu zalim hasret, bu yalnızlık. 

Beni benliğimden etti gidişin.

Gel artık sevgili, gülsün bu yüzüm.

Gel de dinsin gönlümdeki şu hüzün.

Aklımdan bir an çıkmaz o gül yüzün.

Gel ki son bulsun artık bu gidişin.

İLKER SEMERCİ