Gelecek olan bir gün gelir, uzun bir yoldan geliyor olsa da..

Şu ana kadar olan her şey geçmiştir, üzerinde durmaya değmez; hayatın, hakikatinin peşinde durmaksızın koşanlar gereken dersleri de alarak geçmişe bir an bile dönüp bakma gereği duymazlar.

Geçmiş her birimiz için hangi niteliklerde yaşanmış olursa olsun veya hangi anlamları yüklüyor olursak olalım, geçmiştir. Ne kadar kişisel deneyimlerin farklılığından dem vurulsa da hepsi dündür. Yarını sadece etkileyebilir. Yarın için özlenen hep aynıdır; tek, özgür, sevgili..

Yarın olmasını dileyebileceğimiz bilgiye; özgür, anlamlı, sevgili bir zaman; gün, an yaşadığımızda ulaşırız; bildiğimiz bir şeyi; hatta olanın daha iyisinin de olabileceği sezgisiyle özleriz, isteriz, dileriz. İsteklerimizin gerçekleşmesi hayata ilişkin birikim ve ustalığımızla doğrudan ilişkilidir.

Geçmiş yada gelecek üzerine düşündüğümde hep aklıma Althusser’in “Gelecek Uzun Sürer” isimli kitabı gelir, yakınımda ise hemen elime alırım, ilk sayfasına 17 kasım 2004 te sanırım yine elime aldığım günlerden bir gündür; “gelecek gelmez, uzun sürse de …” diye bir not düşmüşüm.. Yaklaşık beş yıl geçmiş…

Bugün, “bir gün gelecek olan gelir uzun bir yoldan geliyor olsa da..” diye yazıyorum tam altına… Ve gelecek olanı sizin tercihleriniz belirler; bu yaşayan sessiz bir ölüm olabileceği gibi tırnaklarınızla kazıyarak tutunduğunuz bir hayatta olabilir. Can Yücel’in dediği gibi “yaşamayı yaşamak” için buradayız, onun peşini bırakmamak gerekir. Bazen bir durup dinlenmeyi de göz ardı etmeden…

Olağanüstü güzel ve narin bir insan, Oya Baydar’ın “Erguvan Kapısı”nı okudun mu diye sormuştu, okumadım demiştim, öyleyse okursun dedi, sonraki ilk karşılaşmamızda kitabı hemen uzattı verdi elime.. Eve dönerken kitabın sayfaları arasında bir kart buldum; kartın arkasında yazılı uzunca bir not vardı:

“… Yaşam bir hesap sorunu değil, bir matematik formülü değildir, bir MUCİZEDİR. Ömrüm boyunca da bu özelliğini yitirmemiştir; her şey dönüp dolaşıp yeniden çıkmıştır hayatımda, aynı sıkıntılar, aynı sevinçler aynı ayartılar.

Her zaman başımı aynı taşlara vurmuşumdur, aynı devlerle savaşmış, aynı kelebeklerin peşinden koşmuşumdur, aynı durum ve konumlar tekrarlanmış; öyleyken karşımda hep yeni bir oyun bulmuşumdur, yine her zaman güzel, yine her zaman tehlikeli, her zaman her şeye can verici.

Binlerce kez taşkın davranışlarda bulundum, binlerce kez çocuk oldum, binlerce kez yaşlı ve serinkanlı ve hiç biri uzun sürmedi; her şey dönüp dolaştı çıktı karşıma ama hiçbir zaman öncekinin aynısı değildi.” Hermann Hesse.

Evet hayat bir mucize imiş bunca har vurup harman gibi savurmuş olmama rağmen. Hiçbir aynı değilse insan da aynı kalamaz ve insan değiştikçe hayat ta değişir.

“Günün birinde” demek salt aldantıdan başka bir şey değildir, yanıltıcı bir benzetmedir!” (Sidarta, Hermann Hesse)

Esas olan bugünü nasıl, hangi hislerle yaşadığındır; sevgi ya da nefret senin tercihindir; Philia ve Neikos*…

*http://www.taraf.com.tr/makale/5470.htm “Empedokles” M. Belge