Gelin

Yaz mevsimi zor geçer buralarda. Daha 17 yılı var. Elinde avucunda hepsi bu. Uzun saçları yangın yerinde ki gölgeler gibi. Belki bir gün çıkar gider gözleri. Uzaklarda... Masumluğunu ele verir kokusu. Kekikli dağlar gibi yüreği var. Yamaçlarında kör noktalar, zirvelerinde hırçın rüzgarlar...

Kimse bilmez yüreğini.

Zaman daha ondan kaçmamış, yüzüne hiç bir kesik atmamış. Köksüz bir çiçek sanki. Koparsan toprağı kalmaz kendine. Solar gider bir vazonun içinde. Anası gibi olmaktan hep korkar. Okulundan koptuğundan beri. Gündüz çalışır tarlada, gece özlemlerine dalar yarı uyku yarı çırpınış...

Kimse bilmez gecelerini. Kapılar hiç açılmamacasına kapanır suratına.

Bir gün gelip alırlar onu. Hiç görmediği bir adam için "bu senin kocan" derler. Kırmızı bir yazma, iki tane bilezik takarlar ince kollarına. Hayallerinde ki gibi bir erkek değildir kocası. Rüyalarında ki gibi değildir aşık olmak. Nedir bilemez ki. Zamanla seversin dediler. Geceler bitmiştir artık. Biriktirir gözyaşlarını gam tasına. Gün gelir boğulmak ister derinliğinde. Hangi günü görmüştü ki. Bir yıla kalmaz anadır artık. Kendi çocukluğunu verir içinde ki yeni yaşama. "ıraz gelin kız doğurdu" Yalnızdır... Kan kokulu bir odada kendi kendine öğrenir emzirmeyi. Gözleri takılı kalır boş tavana. Hani umutları hani nerde kendi istekleri? Koca bir hayatı devirmek ne de zordur. Yaşayacak ne kalmıştır? Hani yüce sevda? Umut bir sonra ki çocuk içindir. Artık harcanan giden bir insan değildir.

Kimse bilmez hangi rengi sever?

İsmi Iraz.

Beyaz.