Gelip alsana bendeki seni..

Git..

Benden uzak bir yere git..

Acı veremeyeceğin, acı çekemeyeceğim bir yere..

Git..

Git ki bitsin bu işkence..

Biteceğini de sanmıyorum ya neyse..

Ben mi gitmeliyim yoksa..

Senden az, sensizlikten çok alıp yanıma..

Bir başka şehire mesela..

Var mıdır senin olmadığın bir şehir..

Var mıdır seni hatırlatmayacak bir an..

Sanmam..

Sen içimde oldukça sensizlik olsa her yanım neye yarar bu çabam..

Gönül istemezse nasıl unutur insan?..

Önce yüreğimden çıkarmalıyım seni..

Yok olmuyor... Gitmiyorsun işte.

İçime işleyip damarlarımda dolaşmaya başlamışsın bile..

Nefesim olmuşsun kaybedemem ki seni göz göre göre...

Beynim git dedikçe yüreğime yerleşiyorsun sanki..

Çözülmüyor ki şu beyin, yürek bilmecesi..

Dinmiyor yüreğimin yüreğine hasreti..

Ahh Sevgili....

Gelip alsana bendeki seni....