Gelir dağılımı rezaleti

Bir kere şunu bilelim ki devletimizin yaptıkları bizi ileriye götürmez; daha kötüye gitmememizi sağlar. Bu tespit 70 yıllık deneyimimizin sonucu. Dedenizden daha mı zenginsiniz? Peki ya babanızdan… O halde hiç kimse gelecekte daha iyi olacağımızı düşünmesin. 

Görünüş bizleri aldatmasın. Koskoca bir ülke burası. Çeyrek trilyonu aşan (2011 yılı 312, 5 milyar lira) bütçesi var. Elbette ülkede bir şeyler yapılacak. İhracatınız, ithalatınız, turizm geliriniz falan artacak. Bunlara bakarak ülkemizin ilerlediğini söylemek gerçeği yansıtmaz. 

Eğer hayattaysanız doğal olarak umudunuz da oluyor. Ama milletimizde onulmaz bir körlük var. Gerçeği göremiyor. Ülkedeki değişmeleri ilerleme zannediyor. İlerlemenin adımı başkadır; Edirne’den attığınızda Kars’a ulaşır. İlerleme cebinizdeki paranın miktarının değişmesidir. Dedenin cebinde bugünün parasıyla (satın alma gücüyle) kaç lira vardı? Babanın cebinde? Peki ya senin cebinde kaç lira var? Bilmem hangi kentin gökdelenlerine bakarak ülkemiz gelişiyor denilemez. 50 milyon alt tabaka Türkiye insanından bir tanesinin o gökdelenlerde dairesi, dükkânı, işyeri varsa ben köpeğim diye gezerim. 

Şimdi adamın işi yok, parası yok, ermiş baba tevazu ve hoşgörüsüyle umudumuzu yitirmeyelim diyor. Umudunu yitirmemek marifetmiş.Ne umudu ya! Ölmüş adamın umudu mu olur? Kuru bir canın kalmış. Hiçbir şeyin yok. Bitmişsin, tükenmişsin umuttan bahsediyorsun. Hani yarın sana bir yerlerden bir şeyler gelme ihtimali olsa gam yemem. 

Benim bu ülkenin insanlarına anlatamadığım şey şu: Türkiye gelişir, belki zengin de olur ama size bir faydası olmaz. İnşallah genç olanlarımız görecek, Türkiye’de bir gün kişi başına milli gelir yıllık 50 bin dolar olacak. İşte o zaman bile senin maaşın bugünkü asgari ücret olacak. 10 yıl, 20 yıl sonra zenginleşeceğini düşünüyorsan havanı alırsın. 

Biliyorum bu söylediğime inanmıyorsun. Çünkü sen Türkiye’de bir gizli düzenin olduğuna inanmıyorsun. Nüfusun %20’si gelirin %80’ine yani 15 milyon kişi 1 trilyon olan milli gelirimizin 800 milyarına sahip. Geri kalan 60 milyon insanımız da gelirin 200 milyarına sahip. Senin anlayacağın dilden söyleyeyim, Ülkemizin Karadeniz bölgesi, Doğu Anadolu, Güneydoğu, Ege, Akdeniz, Marmara bölgeleri 15 milyon insanımıza ait. Geriye kalan 60 milyon Türkiye halkına ise İç Anadolu bölgesi kadar bir yer kalıyor. Böyle bir şey olabilir mi ya? Sizler hangi ülkeden bahsediyorsunuz? Sizin ülkeniz mi var? Böyle bir ülkede normalde ihtilal olması gerekir. Ağalar beylerin hiç sesi çıkıyor mu? Ağzınıza bir umut türküsü koymuşlar, siz dağlarda yar yar, onlar bağlarda var var! 

Benim ülkemin insanları dinden soğmuşlar. Neden diye niye sormuyorsunuz? Ben Kerim Korkut şükür uğruna kellemi veririm. Ama bugün insanlarıma şükretmeyi yasaklıyorum. Şükür tuzaktır; vallahi de billahi de! Şükür razı olmaktır, adamlar seni yokluğa çaresizliğe razı etmişler. Seni Allah’la kandırıyorlar. Anlattık aklın mantığın almadığı tabloyu; ülkenin %80’i 15 milyonun, kalan %20’si ise 60 milyonun. 

Ve işte taptığınız demokrasi. Vebali Atatürk’ün manevi kişiliğine yüklenen, Cumhuriyet Türkiye’si diye taçlandırılan soygun yılları. 1920’lerde ülkenin sahibi yine bu mutlu azınlık mıydı? Hani yani gelir ya da varlık dağılımı o gün de bu günkü gibiyse Cihan Harbi, Kurtuluş Savaşı… İnsanlar cepheden cepheye boşuna koşmuşlar. Öyle ya, benim bir varlığım, toprağım, gelirim yoksa niye savaşa gideyim? Adamlar mademki ülkenin %80’ine sahipler, askere de onlar gitsinler. Benim bu ülkede bir karış bile mezar yerim yok, vatan için savaşacağım! Hangi vatan? Kimin vatanı? 

Görüldüğü gibi burada çok ciddi bir haksızlık vardır. Ülkemizde Ağaç Hareketi düzenine geçildiğinde şahsi tapulu mallar dışında kalan arazi ve diğer tüm doğal kaynaklar, ülke varlıklarından pay almadığı tespit edilen kimseler arasında devlet eliyle onlar adına işletilmek üzere dağıtılacaktır. Bunun nasıl yapılacağı “Tarım Devrimi ve Tabir sistemleri” adlı yazımızda anlatılmıştır. Hiç kimse bu ülkenin değerlerinden ülke insanını mahrum bırakamaz.