Geliyor musun?

‘ Geliyor musun? ’ dedim. ‘Gel hadi , sana bir mucize yaşatacağım!’ , da dedi içimdeki ses , o bu fısıltıyı duymadı. Aslında o gözlerimin içinde yazanları hiç okuyamadı. Olduğu yerde kaldı . Son adımda bir tökezleme yaşadı , bende yolundan çekmedim taşları çünkü biliyordum istese doğru yerleri belirleyip gelebilirdi, onun ise cesareti kalmadı ve adımsız olduğu yerde kaldı. Ve ben elime attığı havluyu alıp , herkesin uyuduğu bir saatte, çöpleri karıştıran köpeklerin bile kendi gürültülerinden korktuğu sokaklarda yürümeye başlamak üzere kapıyı biraz sinirden hızla çarptım.

Gelmedi işte. Gelmezdi. Gelmeyecekti de…

Yürüdüm. Durmadan yürüdüm, sanki aklımdan geçen tüm cümlelerin harflerini yakalamaya çalıştı adım sayım. Yorulmadım da , aklım tüm şehrin ışıklarından arındığını fark ettiğinde durdu bedenim.

Sahilin kenarındaki iskeleye serdim havluyu ve uzandım. Gökyüzündeki yıldızlarla nokta birleştirmece oynadım . tüm noktaları birleştirdiğimde ortaya yüzü çıktı yine de yılmadım defalarca oynadım. Yıldız kaysın dilek tutayım istedim. Aklım kaydı defalarca ama tek bir yıldız kaymadı feza da. Ayın lame grisi güzelliği ile dertleştim, yorum yapmadı ama dinledi mi? Bilmem, ben anlattım.

Su da bir sıçrama oldu , aya anlattığıma gelen balıklar vardı demek. İçim akıp gitti , eridim bir an, daldığım hayalden kopmuş olmaktan irkilip. Adım adım balıklara doğru gittim. Işık ışık her yanım. Sanki tüm bedenime uygun inciden bir gecelik giydirdiler bana suda. Elimi kaldırdığım da dökülen onlarca inci suya düşer düşmez kaybolup gittiler hepsi. Her yanımda yakamoz , her yanımda sevinç ve gülüşü var denizin. Yaşadığım en büyük keyif. Gelseydi hazırdı onunda geceliği, ama gelmedi, ve gelmeyecekte. Hiçbir zaman bilemeyecek yakamozun mucize veren büyüleyiciliğini.

Duramadım birkaç kulaç daha , daha çok inci , daha çok yıldız ….sonra bir yıldız kaydı denizde. Dilek tuttum ve kapadım gözlerimi .

Benim boğulduğum denizde yarın sen sandalından balıklara ekmek at, ama gel işte yarın, balık bilmez belki ama halik bilir ...