Gelmesini bilmeli

Gelmesini bilmeli insan farkettiğinde özlendiğini, ikram etmeli bir yudum kendisinden sevdiklerine. Yıkılsa da yolunun üstündeki köprüler, inşa etmeli yeniden, hendekler açılsa da önünde, tekeri de patlasa, bitse de benzini bilmeli gelmesini...

Ara vermeli ara sıra dünya koşuşturmalarına, kavga etmeli gerekirse zamanla bir an koparmak için dostlarına, bir anı kalsın diye dönüp bakınca geriye. Yani paylaşmalı zamanı, zamanın içindeki sevgiyi, çoşkuyu, kederi, mahkum etmemeli bir garip yalnızlığa.

Değerini bilmeli sevilmenin, sevginin, göstermeli aynı zamanda sevgisini, hissettirmeli değer veriyor oluşunu...
Ve gitmesini de bilmeli gelince zamanı, bir iz bırakarak geride, gürültü etmeden, gücenmeden ve de gücendirmeden...