Gemi

Yaşadığımz dünyayı bir gemi olarak algılarsak, her insan bir geminin üzerindedir. Aile bir gemidir, işyeri bir gemidir, yaşadığımız ülke bir gemidir, dünyamızda en büyük gemidir. Eğer bir şirketin varsa o da bir gemidir. 

Şu bir gerçekki gemiler zaman zaman fırtınaya yakalanırlar, bu sebepten dolayı su alırlar veya batarlar. Yaşam nasıl doğru bir çizgide gitmiyorsa, inişli çıkışlı ise, gemilerimizde aynı prensiple hareket etmektedirler. Benim çok güzel bir gemim vardı ve gemimde değer verdiğim mürettebatlarım vardı. Biz okyonusta en güzel yerde sehir halindeyken, mürettebat bütün imkanlardan yararlanmakta idi. Zaman zaman gemiden uçak kaldırır onları dünya turuna çıkarırdık. Gezin, görün ve bilgilenin derdik. Aynı zamanda onlar yaramazlıklar yaparak gelirlerdi ve görmezden gelirdik. Sırf bu imkanlardan faydalanmak mürettebetla kalmazdı, aileleri ve yakınlarıda dahil olurdu. Gemi sehir aldıkça kazanılır ve birlikte paylaşılırdı. 

Zaman geçti, gemi su almaya başladı. Baktım ki, ilk gemiden atlayanlar asıl mürettebat oldu. Atlamakla kalmadılar, geminin nasıl su aldığını feryat ederek anlatmaya başladılar. Onlar unuttular ki, zamanında bu gemiden maddi ve manevi nasıl yararlandıklarını. Kaptanlarında, kendi haklarında özel sırlarının olduğunu unutup, geminin özel sırlarını ifşa etmeye başladılar. Diğer bir deyişle kendi yatak odası sırlarını. 

Kaptan bu olaylardan ne çıkarıyor, gemiye alınmıyacak mürettebatı gemiye alarak, yanlış yaptığını anlıyor ve son pişmanlığın çare etmediğini öğreniyor. Aman dikkat gemi sahipleri ; mürettebatını iyi seç ve ona olduğundan fazla değer verme.