Gemiler oraya gidebilseydi

Onu görmüştü... Sanki uzun bir bulut geçişinin ardından güneşin bulunduğu yeri aydınlatıp ısıtması gibi hissetmemek elde değildi. Biliyordu o güneşin bulutların arasında kaybolması gibi gideceğini, aldırmadı bir an önemsemez gibi yaptı. Kandıramamıştı kendini; bir çoçuğun istediğini elde ettikten sonra susması gibi... Var olmadığını bildiği yerlerde dolaşmayı hep sevmişti. Diğerlerinin onu anlamalarını beklememişti sanki kim onun o anlarda buluduğu yerlerde olabilirdi ki.. Olmayanın var olabildiği yerlerdi buralar... Anlamaz kalplerin anlamlandıracağı yerler değil.

Görmüyor musun diye bağardı hiç kimsenin duyamadığı bir çığlıkla olan bitenin olduğu yere.. O an gördüğü tek şey sonsuzluktu.. Sonsuzlukta olan biten... O an sonsuzluk; baharda kırlarda yürürken burnuna gelen hoş kokular gibi gelmişti. Aklının alamayacağı kadar çok sonsuzluk....

En dipsiz kuyulardaki rüyalarındandı. Dipsiz kuyuların yeryüzünden daha eylenceli olduğunu düşündü bir an için hafifçe gülümsedi ve doğruldu yatağında saatlerce çalıştıktan sonra istirahati biten ırgat gibi. Yeniden buralara dönmenin verdiği hayal kırıklığı ile birlikte.

Gemiler oraya gidebilseydi...