Gencecik Gazilerimiz için ne yaptık ?

Aramızda, vizyona girecek bir filmi seyretmek için sabırsızlanan!
Yada halı sahada top koşturan veya bir enstrüman çalan!
En önemlisi, mutlu bir gelecek hayali kuranlar vardır mutlaka!
Tıpkı Gazilerimizin beklentilerinde olduğu gibi!!
Önceki gün medikal bir firmada karşılaştığım birkaç gazi ile tanıştım.
Kısacıkta olsa, bir süre dertleştik.
Aralarında kısırlık testi yaptıranların bile olması en çok ilgimi çeken ayrıntıydı!
Amaçları kayıplarını tamamlamaktı besbelli!

Yaşadığım travmalardan sonra ya çocuğum olmazsa diye!

Kendilerine omuz verecek bir güç, yada dayanacakları bir baston olacağı umudunu taşıyarak!

Kendi cehaletimdenmi, yetkililerin hatası mı, yoksa genel bir duyarsızlıktanmı bilemiyorum?

İtiraf etmeliyimki, bu güne kadar bu konular hiç aklıma gelmemişti.

Ne kadar zor durumda olduklarını ilk defa farkettim.

Onların üzüntü duydukları tek şey, sağlık sorunları değildi.

Aksine kendileriyle ve gazi olmakla gurur duyuyorlar.

Onları inciten tek şey sadece ilgisizlik, hatta komik maaşlar verilerek yapılan saygısızlıktır bana göre!

Gencecik çocuklar, tek bir komutla canlarından parçalar bırakmışlar.

Yani tıpkı geçmişte Atalarının yaptığı gibi…

Pekiii, Gazilerimizi onurlandırmak fırsatı bulabileceğimiz özel günler varmıdır?

Yani, başlangıçta bahsettiğim faaliyetlerden mahrum, gençlerimizi bizlere hatırlatacak sadece bir gün bile!

Yada kutlanır da, halkımızın haberimi olmaz?

Yoksa az sayıda katılımlarla sönükmü geçer?

Kimileri onları güvenlik görevlisi olarak lanse etse de, onlar bizim gözümüzde gerçek birer kahraman gazilerdir.

Bir çoğu sadece bizleri korumak için genç yaşlarında bu ünvanı haketmiş!

Ve hiç bir karşılık beklemeden.

O halde bir gerçeği unutmayalım.

Onlar biz oldular, bizler de onlar olalım.

Onlara sahip çıkalım.