Gençliğin zaten kendinden kaynaklı güzelliği olduğundan gençlikten gelen güzellik güzellik sayılmaz

İmrenerek bakıyoruz ama gençlikten gelen güzellik pek anlamlı değil; çünkü genç insan haliyle güzel olur. En çirkinimiz bile yüzüne bakılır durumdadır. Düşünün bir kere gençlikte benim gibi birinin bile on üç tane kız arkadaşı vardı. Ellerinden zor kutuldum. Adı üzerinde genç, taze fidan, eğilmemiş bükülmemiş. Hani iyi ki evlilik ve âşık olma gençlikte oluyor. Değilse çoğumuz beğenilme sorunu yaşardık.

Genç birinin ben güzelim demesi mantıklı değil, tabii ki güzel olacaksın; çünkü gençsin. Orta yaş ve özellikle de yaşlıyken güzel olmak anlamlı. Çünkü buradaki güzellik biraz kişiye bağlı. Allah güzel yaratmış ama o da kendine bakmış. Biz nice ay parçalarının ay ışığında kaybolduğunu gördük.

Bazı gençler güzelliklerinin kendi marifetleri olduğunu sanırlar. Gençliğin verdiği güzellik o. Her genç de Jamie Dornan ya da Beyonce değil ama en çirkin dediğimizin bile yüzüne bakılıyor.

Gençlik eşittir güzellik diyemeyiz elbette ama gençliğin belirleyici olduğu da açık. Noluyor yani bir insan gençken güzelse yaşlanınca çirkin mi oluyor. Biraz öyle maalesef. Tabii ki bunun istisnası da var; gençlikte fazla havalı olmayan biri vücudu oturunca daha güzel olabiliyor.

Gençlik güzelliğiyle övünülmesi tuhaf; bu güzellikte katkın yok ki, saçlarını taramasan da güzelsin, istersen pasaklı Sally ol. Gençlerin güzelliği bu nedenle normal karşılanıyor, fazla dikkat çekmiyor, elbette güzel olacak deniyor. Ama evleneceğimiz aşık olacağımız kimseleri de bu yaşlarda beğeniyoruz.