Gene gece...

Gene gece...
gene o sabaha ulaşamayacakmış, sanki hiç bitmeyecekmiş gibi kopkoyu karanlık.
bir kaç ışık yanıyor karşıki binalarda, yollarda tek tük yalpalayarak geçen insanlar belli ki şarhoşlar. 

çok görmüyorum aslında onları, kimbilir neyi yada neleri unutmak adına o şişelerin dibinde arayış içindeler.
ben gene çekilmiş odama, pencerenin ardında gökteki adını sen koyduğum o en parlak yıldıza bakıyorum.
Tıpkı sana bakar gibi hasretle, özlemle.



ona sana olan sevilerimi anlatıyorum, özlemlerimi sessizce.
O duyuyor .Bazen bazen bana cevap verir gibime geliyor .
Ama biliyorumki yok öyle bir şey. Ben gene ona bakıyorum.
Aklımda mıh gibi çakılı sen.Yüreğimde yıllardır bitip tükenmeyen sevdan.
İçim acıyor.



Gözlerini hatırlıyorum, bakınca ruhuma huzur veren.
Gülüşün geliyor aklıma, sanki sular çağlıyor adını bile bilmediğim bir kaynaktan .Ellerin sımsıcak , bak hala hissediyorum avuçlarımda.
Gene gece, gene sen yoksun, yıllar yıllar olmuş sen benden gideli, seni bana bırakıp gideli.



Ama olsun aynı dünyada yaşıyoruz, senin soluduğun havayı soluyorum , bu bile mutluluk benim için can.
sana can derdim hatırlarmısın , saçlarına dokunurken hep ürkerdim incitirmiyim diye.
bazen hep ben konuşurdum sen dinlerdin...
sonra sana "hep ben konuşuyorum sen anlat birazda , sesini özledim " derdim sen gülerdin.



Gene gece.
gidişinin ardından her gün biraz daha artan bir sevda ile seviyorum seni biliyormusun.
sanmıyorum, nerden bileceksin ki ?
Geride bir virane bırakmış olduğunu bilsen çekip gidermiydin, dayanabilirmiydin bir insanı yarım bırakmaya ? Dayanabilirmiydi yüreğin ? gittiğin yerde huzur bulabilirmiydin ?



Bazı geceler rüyalarıma geliyorsun . uyandığımda hiç açmak istemiyorum gözlerimi, dönmek istemiyorum senin olmadığın bu gerçek hayata.
çoğu zaman seninle gezdiğimiz yerlerde geziyorum, inanmayacaksın ama hiç olmayacağını bile bile ayak izlerini arıyorum.
deli olmak bu galiba...
bazen esen rüzgar uzaklardan senin kokunu getiriyor, yada ben öyle hissediyorum.içim yanıyor.



gene gece...
hani derler ya dertler gece azarmış, çoğalırmış diye doğruymuş , benim derdim sensin ve geceleri dahada artıyorsun bende.Kanım çekiliyor, ellerim buz gibi oluyor, nefes alamıyorum.
Bilmediğin bir şey daha var ben seni, eski sen gibi hatırlıyorumda , sen beni görsen o kadar değiştimki, Gözlerim can gözlerim, yıllardır o eski ışık yok gözlerimde hep buğulu , saçlarım her geçen gün daha da ağardı yokluğunda.gülmeyi de unuttum.



şimdi gene gece ..
Gene sen yoksun ve ben gene seni yaşıyorum her geceki gibi.
Ne zormuş yokluğuna alışmaya çalışmak.Ne zormuş sensiz ayakta durmak ve en kötüsü bir daha hiç ama hiç kimseyi sen gibi sevememek, ne zormuş..
Gene gece...