Gerçek bir aşk hikayesi.

Elizabeth Barrett ve Robert Browning İngiliz Edebiyatı’nın en iyi şairlerinden. Edebî eserleri kadar aşkları ile de ünlü bu iki insan “Her şeye rağmen , her fedakârlığı göze alarak.” yaşamışlar nesiller boyu dilden dile dolaşıp günümüze kadar gelen sevgilerini.

Robert ile Elizabeth farklı yetiştirilmişlerdir. Elizabeth’den 6 yaş küçüktür Robert.

Robert ‘in babası İngiltere Merkez Bankasında görevli, çok okuyan, bilge bir adamdır. Robert, babasının etki ve desteğiyle, daha küçük yaşta okumaya, resim ve müziğe merak sarar.

Elizabeth, 11 kişilik bir ailenin en büyük çocuğudur. Çok zeki bir kız olup, daha küçük yaşlarda Latince, Yunanca ve İbranice öğrenir. 15 yaşında attan düşerek bel kemiğini incitir. Sağlık durumu bozulan Elizabeth 1836'da ailesiyle birlikte Londra'ya gider. Hemen hemen tüm vaktini odasında okuyarak ve yazarak geçirir. Babası hiçbir çocuğunun evlenmesine razı değildir.

Elizabeth ile Robert'in dostluğu 1844'te mektup arkadaşlığı biçiminde başlar. Yazılı eserleri dışında, birbirleri hakkında hiçbir şey bilmeden ve birbirlerini görmeden aşık olurlar.

10 Ocak 1845 tarihinde Robert Browning Elizabeth’e bir mektup yazar.

“Sevgili Bayan Barrett, şiirleriniz beni cezbediyor. Bu mektubu sakın ola ki bir iltifat mektubu olarak ele almayın. Sizin dehanızın farkına yeni vardığımı da düşünmeyin. Şiirlerinizi ilk defa okuduğum geçen haftadan bu yana, size neler yazabileceğimi düşünmekten başka bir şey yapmadığımı itiraf etmeliyim. Şiirlerinizin üzerimde bıraktığı etkiyi, beni ataletten kurtardıklarını belirterek ortaya koymak istiyorum.Şiirden anlayan biri olarak hata arayıp bulmam bile mümkün olmadı. Şiirleriniz adeta benim bir parçam haline geldiler. Size kendimi ifade edebilmeme, hislerimi açığa çıkarmama yardımcı oluyorlar. Şiirlerinizi bütün kalbimle seviyorum. Sizi de öyle.”

Elizabeth bu tarihte 39 yaşındadır, babasının boyunduruğu altında yaşıyor ve hastadır. Babasının karşı çıkacağını bildiği için sürekli mektuplaşırlar.

1845 Mayıs’ında Robert’in onu ziyaret etmesine izin verir Elizabeth. Haftada bir gün gizlice buluşurlar. Eylül’de Robert’e bir mektup yazar.

“Bana hayal ettiğimden çok daha fazla şey veriyorsun. Zarar vermediğim, seni üzmediğim sürece sana ait olmak istiyorum.”

Bir yıl kadar daha buluşurlar. Bu süre içinde her gün, bazen günde iki kere mektuplaşırlar. Artık sevgilidirler. Robert evlenip, İtalya’ya yerleşmeleri konusunda çok baskı yapmakta, Elizabeth’de sürekli red etmektedir. Bu stres hastalığını tetiklemiş, bel kemiğinde ki rahatsızlığı artmıştır. Yürüme zorluğu içerisindedir Elizabeth.

Robert Browning, Elizabeth’i Wimpole Sokağında ki sessiz bir evde, hasta yatağında ziyarete gelir. Enerji dolu, yaşama sevinci içinde ki genç Robert’in bu ziyaretinden sonra bir mucize gerçekleşir ve 3 ay içerisinde Elizabeth yürümeye başlar.

12 Eylül 1846’da gizlice evlenir, bir hafta sonra da İtalya’ya yola çıkarlar. Elizabeth babasını bir daha hiç görmez. Babası onu evlatlıktan red eder.

“Seni seviyorum” sözcüğünün bir çırpıda ağızdan çıktığı kadar kolay olmadığını bu gerçek hayat hikâyesi gözler önüne seriyor. Sorumluluk ve fedakârlık istiyor sevgi. Aşkın bozduğu kimyayı dengeliyor. “Her şeye rağmen ve göze alarak.”

Bu aşktan günümüze kadar gelen şu sözcükler, sonsuza kadar anlam katsın hayatımıza..

“Seni nasıl seviyorum ?

Anlatmaya başlayayım mı?

Seni derinlikler ve yükseklikler kadar seviyorum.

Ruhum duygularımın ulaşamadığı noktalar kadar ulaşıyor.

Varlığını ve zerafetini seviyorum.

Ben seni günlerin ötesinde seviyorum.

Güneş ve mum ışığı kadar çok.

Seni özgürce seviyorum. Bir erkeğin hakkı olduğu gibi.

Seni safça seviyorum. Bu övülmeye değmez mi?

Şehvetle seviyorum.

Eski üzüntülerim adına seviyorum seni.Ruhumla.

Kaybedebileceğim kadar seviyorum.

Bütün azizler adına nefesimi tutarak seviyorum.