Gerçek sevgide neden yoktur.

Sevgi her gün sık olarak kullandığımız bir kavramdır.

Bir de gerçek sevgi vardır.

Milliyet Bloğa şöyle bir baktım, sevgi için 3806, gerçek sevgi için 45 blog yazılmış.

Yana yakıla sevgiyi, o da olmadı, gerçek sevgiyi yazıyoruz.

Peki gerçek sevgi nasıldır?

Nedir bu, herkesin yana yakıla üzerine yazı yazdığı, üzerine binlerce kitaplar yazılan, filmler çevrilen istediği, gerçek sevgi?

Bence gerçek sevgi, gözlerinizi kapadığımızda hissettiklerimizdir.

Balkonda yavru kırlangıçları beslerken,

20 yıl önce örme sözünü verdiğimiz bir kazağı örerken,

bir kuşun uçmasını seyrederken,

çocuğu okula götürürken, “beni merak etme.”derken,

ya da birine doyasıya sarıldığımızda hissettiklerimizdir.

Gerçek sevgiyi hissettiğimizde, çok enerjik oluruz.

Kendimizi daha sağlam ayakta durur hisseder, daha güçlü oluruz, daha çok çalışırız.

Birisini sevdiğinizi düşünüyorsanız, oturup şöyle bir düşünün, muhakeme yapın.

Bu kişiye ne kadar ihtiyacınız var?

Hayatınız da o olmazsa ne olur?

Ne değişir?

O kişi olmazsa olmasınız mı?

Ayrıca bu kişinin mutluluğu, sizin mutlu olmanızı sağlıyor mu?

Yoksa siz o kişiyi ev, araba, parfüm, çiçek gibi bir takım isteklerinizle boğuyor musunuz?

Onun mutlu olmasını değil de, kendinizin mi mutlu olmasını istiyorsunuz?

Bu son durum varsa, bence gerçek sevginiz yoktur. İhtiyacınız olanları istiyorsunuz, karşı tarafın mutluluğunu düşünmüyorsunuzdur. Bu bencilliktir.

Gerçek sevgi böyle değildir.

Gerçek sevgide neden yoktur.

Neden de aramazsınız.

Sonunu düşünmezsiniz.

Anne, baba, kardeşler, komşular, iş arkadaşlarınız ne diyor, düşünmezsiniz.

Beklenti de yoktur, karşı taraftan alacağınız.

Sadece seversiniz.

Gerçek sevginin nasıl olduğunu anlamak için, çocuklara bakın, onları izleyin.

Düşünürseniz, çocukları nedensizce severiz.Bu sevgiden bir karşılık beklemeyiz.

Yanlış yaptıklarında kolayca affederiz.

Ağlayıp üzüldüklerinde sorunlarına çözüm bulmaya çalışırız.

Sorunlarını çözünce, bir kazancımız olmaz. Onun mutlu olması, bizim mutluluğumuzdur.

Yürümeyi öğrenirken, düşe kalka yürümelerine yardımcı oluruz. Merdiveni çıkamadıkları zaman, çıkartırız.

İstediğimiz tek şey vardır. Çocukların mutluluğudur.

İşte çocuklara karşı duyduğumuz, neden aramaksızın yaşadığımız gerçek sevginin bir örneğidir.