Gerçek yaşam şimdi sanal

Şimdi her şey sanal. Aşk, dostluk, görüşmeler, pazarlıklar, kavgalar, sevinçler... Hayat sanal. Yazılar sanal özensiz. Karşımızda duygusuz ve mutsuz kelimeler. Kulağımızda klavyenin mekanik sesi. Yüreğimizde kocaman bir boşluk...

Bizim aşklarımız vardı sahici, dokunulan, doyumsuz, mahrem ve özel. Sevişmelerimiz gizli doyumsuz yalansız ateş kadar yakıcı ateş kadar gerçek, su gibi kana kana içtiğimiz.

Aşklarımıza mektuplarımız vardı, sahici, duygu yüklü özenli. İçinde yüreğimizin taaa derinlerindeki sevdalarla yüklü.

Dostlarımız hep tanıdık -bildik aşina, gerçek. Güzel yüzlü, sıcak, ağız dolusu gülen, küfreden, sevdalanan, özleyen ağlayan. Yani insan gibi hisseden, insanca yaşayan.

Kavgalarımız vardı ölesiye. Sevinçlerimiz ölesiye. Gülmeler doyasıya, ağlamalar ortak, içten.

Acılarımızda mutluluklarımızda ortak, sahici.

Rakı sofralarımız vardı hiç bitmeyen dostluklara gebe.

Çocuktuk oyunlarımız vardı doyumsuz. Bağıra çağıra oyun oynadığımız sokaklarımız vardı. Kavgadan sonra barışıp koklaştığımız sahici küçük adamlardık biz. Hayatı doyasıya yaşayan...

Sonra öyküler vardı, masallar, geceler boyu bitmeyen, hayal dünyamız. Bize tatlı düşler gördüren masallarımız.

Kitaplar alırdık dokunarak tozunu silerek elimizin tersiyle. Koklardık bir çiçeği koklar gibi. Sahi çiçekler nerde şimdi mis gibi kokan, dikenleri elimiz yırtan, yüreğimizi ısıtan çiçekler.

Alış-veriş gerçek hayat gerçekti...

Şimdi çok uzaklardaki hayaller gibi. Yaşanmamış masallar gibi o günler.

Şimdi hayat sanal. Yazılar sanal özensiz. Karşımızda duygusuz ve mutsuz kelimeler. Kulağımızda klavyenin mekanik sesi. Yüreğimizde kocaman bir boşluk...